از هرلحاظ به زندگیم نگاه میکنم افتضاحه.حداقل کسیکه زندگی سگی مثل من داره دور و برش شلوغه و لحظاتشو اینجوری نمیگزرونه
نه دوستی دارم نه دوست پسری نه اکیپی نه خانواده درست درمونی
دلم پر میکشه مثل بقیه که میشینن با خانوادشون سر یه سفره میگن و میخندن
دلم پر میکشه مثل کسایی که دوستای خوب دارن و میرن دور هم شادی های کوچیک و خنده از ته دل دارن
دلم پر میکشه برا کسایی که پارتنر خوب دارن و خوشن
انقدر تنهام که هیچکسو مثل خودم ندیدم
دیگه به هیچی باور ندارم.انقدر بی عدالتی عجیبه...
با چشمای گریون دارم مینویسم.شاید تموم کردم این زندگیو
کاش جراتشو داشتم
