من تا حالا چند بار و با چند نفر (فامیل یا اعضای خانواده یا...) پیش اومده حرفای زدن یا کارای کردن ک دلم شکسته و ناراحت شدم حتی توهين کردن ی جورای ولی اصلا ب روشون نیاوردم (خودمم نمیدونم چرا)
ولی یهو ی اتفاق افتاده (حرفی زدن یا کاری کردن) دیگه کلا همه بدیهاشون از روز اول اومده و میاد تو ذهنم و همش ب بدیهاش ون فکر کردم و کلا دیگه اون آدم سابق نشدم باشون
خودم این اخلاقمو دوست ندارم و بنظرم اشتباه
درستش اینه هربار ک ناراحت م کردن باید جواب میدادم یا ب روشون میاوردم هم اونا پروتر نمیشدن هم من تو دلم نمیموند
نظرتون 🤔
