شاید یه کم طولانی بشه ولی خواهش میکنم بخونید و راهنماییم کنید.
من ۳۴ سال سن دارم با کلی درد و رنج پشت سر گذاشته شده.
از روزی که یادم میاد و خودم رو شناختم پدرم دشمن من و مادرم بود و مادرم هم زنی که به شدت زحمتکشه و خانه داره و اما زیر دست و پا و کتکای پدرم تباه شد.
مادرم خیلی بی حاشیه و مظلوم و پاکه. و برعکس، پدرم...
نمیدونم شاید پدرم هم انتظارات دیگه‌ای از زندگی داشته. اما خب مشکلات اعصاب و روانش زندگی و بچگی و جوونی رو از من هم گرفت.
من کلی آسیب توی روح و روانم داشتم که از وجودشون خبر هم نداشتم. تا اینکه چرخ روزگار جوری چرخید که عاشق یه آقایی شدم همسن خودم.
اون هم یه دل نه صد دل.
و تازه وقتی وارد یه ارتباطی شدم که عاشق طرف بودم و رفتاراش برام مهم بود این آسیبا خودشو نشون داد.
من رفتارای بدی با اون آقا کردم در عین دوست داشتنش و اون آدم رفت...
اون آدم از زندگی من رفت
ولی تمام ویژگیاش همه‌ی اون چیزی بود که من میخواستم.
مهرش از دلم نرفت.
چند بار به شیوه‌های مختلف باز خواستم بختم رو امتحان کنم اما هربار کار رو خرابتر کردم و اون آدم ازم دورتر شد
