دیشب پیش مادر همسرم بودیم. پسر ما بیست روزشه. از ابتدا که اومدیم بچه بغل همسرم بود بعد مادر و پدر همسرم گرفتنش و یکی دو ساعتی بغلشون بود وقتی شدید گریه کرد من رفتم و به مادر همسرم گفتم گه بدید من ارومش کنم اذیتتون میکنه. ایشون قبول نکردن و محکمتر گرفتنش این وسط هم همینجور بچه گریه میکرد از من اصرار که بدید ارومش کنم (در همین حد) ایشونم نمیداد بچه رو و میگفتن شما بشین چای بخور که من سریع بچه رو بغل کردم و رفتم اتاق کناری که ارومش کنم. حالا دیشب با همسرم صحبت کردیم و مثل اینکه مادرشون ناراحت شدن (به همسرم گفته بودن انگار اخرشب) که من اعتراض کردم و گفتم که پیش صد تا مادرم بری وقتی بچش داره از گریه کبود میشه میگیره بچه رو اروم میکنه.همسرم گفت درسته. ولی برام سوال پیش اومد واقعا رفتار من اشتباه بوده؟ یا رفتار کسی که بچه رو نمیداد تا ارومش کنم؟ یعنی باید می ایستادم نظاره گر بودم؟بعضی وقتا احساس میکنم زیادی دارم کوتاه میام. برخورد درست چیه ؟ هر دفعه همینه وقتی بچه گریه میکنه میخوام برم بگیرمش تا ارومش کنم نمیدنش به اصرار باید بگیرم. دلیل این همه اصرارو متوجه نمیشم. چی درسته؟ چی کار کنم؟