من بعد از چهارماه انگار برام سخت ترشده
اولاش راحت تر بودم ولی خب میگذره
ماله من زن داشت نمیدونستم یعنی نامزد داشت شب عروسیشم بهم پیام میداد حتی...تموم شد با تهدیدای من به اینکه به زنت میگمو... سخته خیلی دلم براش یه ذره شده خیلی خوب بود همه چی برا من فرشته بود به همه چیم اهمیت میداد خانوادم زندگیم کارم درسم خوشحالیم ناراحتیم یه اخ میگفتم میمرد
خدا منو ببخشه بعضی وقتا به این فکر میکنم کاش طلاق بگیرن کاش برگرده
دوطرفه بود اون بیشتر گریه میکرد التماس میکرد
من دوسال ب پاش موندم فرستادمش سربازی دوری و دلتنگی تحمل کردم هزاربار جون دادم پاش موندم همرو گذاشتم کنار براش پول دادم گشنه نباشه شارژشو میدادم باهاش پست دادم دوسال نخابیدم حتی وقتایی ک اون خواب بود نخابیدم بعدش موندم کار پیدا کرد اخرش یروز گف ک مامانش نمیزاره بامن باشه رفت دوروز بعدش مامانش زن گرفت براش مادرشم گفته بود که اون باباش نداره اون مادرش روانیه
