آدم های کمی هستند که می دانند تنهایی یک نفر حرمت دارد.
همین طور بی هوا سرشان را پایین نمی اندازند و بپرند وسط تنهایی آن فرد.
چون خوب می دانند که اگر آمدند،باید بمانند.تا آخرش باید بمانند.
آنقدر که دیگر تنهایی وجود نداشته باشد.
وگرنه مسافرها همیشه موقع خداحافظی، تنهایی را هزار برابر می کنند!
خداحافظ بهترین دوستم
