هر چقدر که توجه نفس به عالم تجرد قوی‌تر گردد به موازات آن از تدبیر بدن و قوای ان منصرف می‌گردد و از آنجا که قوام مزاج بدن در گرو توجه و تدبیر نفس است در اثر کاهش توجه نفس اختلالاتی در مزاج و در کارکرد قوای نفسانی اعضای بدن حاصل می‌شوداین روند تا آنجا ادامه می‌یابد که نفس بهره کامل خود را از عالم ماده در می‌یابد و به دنبال آن توجهش از بدن کاملا قطع می‌گردد و به سوی مبدا و غایتی که طبعش مقتضی توجه به اوست سیر می‌کند
مخم رگ به رگ شد
فلسفه است؟
ازین وری کنده میشه به اونوری میچسپه
اینو شیخ محمد ابن حنفیه اسلام دوست در بیاناتی خطاب به شیخ نصرالدین خالصی مراغه ای در نامه ای سرگشاده اعلام داشته
من تا این دو سه خطو خوندم هفت هشت بار زبونمو گاز گرفتم دوبارم زبونم گره خورد چه برسه بخوام تفسیرشم بکنم
خلاصش اینکه ادمای مجرد و عزب اوقلی و اینا به فکر شیطونی نباشین به خدا فکر کنین بیتره
وقتی که آدم خیلی روی چیزهای معنوی و فکری تمرکز می‌کنه، کم‌کم از دنیای مادی و نیازهای بدنی دور میشه. مثل اینکه وقتی خیلی تو فکر یه موضوع باشی، یادت می‌ره غذا بخوری یا استراحت کنی. اگر این حالت زیاد ادامه پیدا کنه، ممکنه تعادل بدن بهم بخوره و حتی ممکنه آدم دچار مشکلات جسمی یا روحی بشه. در نهایت، اگر کسی کاملاً از دنیای مادی فاصله بگیره، ممکنه به یه حالتی برسه که دیگه به بدنش توجهی نداره و فقط به دنبال هدف و منبع اصلی وجودی خودشه، که این می‌تونه به معنای رسیدن به یک درک عمیق‌تر از زندگی باشه.
میگه روح یا نفست هر چقدر بیشتر حواسش به معنویات و اون دنیا باشه به امور مادی مثل بدنت و نیاز و اینا بیتوجه میشه تا اینکه کامل چیزای دنیوی و بدن و اینارو ول میکنی میچسبی به اون دنیا. البته دقیق نمیدونم ولی در کل اینو برداشت کردم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
7 ثانیه پیش
7 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
