من نه درونگرام و نه برونگرا یه چیزی وسط این دو تا هستم
من از نظر اجتماعی خیلی با احترام با همه صحبت می کنم و خیلی کلمات مرسی عزیزم گلم خوشحال شدم یعنی خیلی رعایت می کنم
نه به خاطر اینکه به خوام ادا در بیارم بلکه این جزوی از شخصیتم شده شوخی نمی کنم اصلا با کسی ولی خوش خندم بیشتر اوقاتم حواس پرتی دارم (به خاطر ترس از دست دادن ، یا اینکه به خوام تنها باشم)
افراد دورم هم باهام ارتباط معمولی دارند نه دوستم هستند و نه بدشون بیاد ازم و بیشتر بهم بی توجه هستند
و این آزارم میده وقتی می بینم نمی تونم رابطه دوستی عمیقی با کسی داشته باشم
حس می کنم خیلی کرینجم مثل بچه مثبت ها می مونم
چه تو دوران دبیرستان چه الان که ازدواج کردم
کلا کسی منو جدی نمی گیره و کسی تمایل با دوستی با من نیست فقط دوست دارند سطحی باهام دوست باشند
حتی غیر مستقیم ازم فرار می کنند
اصلا اهل دروغ گفتن به کسی نیستم و صرفا خودمو برای کسی تغییر نمیدم که ازم خوششون بیاد
سر این داستان اعتماد به نفسم پایین اومده
و عمیقا حس تنهایی می کنم
من با چیکار کنم ؟
