خیلی گله دارم از خدا
این همه خدا بهش لطف کرده یه بار جدا شده با ازدواج کرده و خوشبخت شده نمیتونه با اون بچه کنار بیاد از بس خودخواهه
بعد من از خودم نمیخوام تعریف کنم اما واقعا با محبت مهربون و خدا ترسم تو همه کارام همه بچه هام اینقدر دوست دارم که نگو بعد زندگیم اینجور
کاش میفهمیدم اون عدالت کجاس
عدالت خدا برای ما قابل درک نیست...
قرار نیست همه نامادری ها خوب باشن تازه مادر هست از نامادری بدتره و نامادری هست از مادر بهتر
هرچند باید موقعی ک ازدواج میکرد فکراش میکرد اینجوری نشه ایشالله ک درست بشه
منم اعصابم خورد شد یه چیزی نوشتم‌اومدم بیرون
اما
هرگز هرگز هرگز حتی بدترین چیزا رو قضاوت نکنیم.... یک عمر مادرمو بخاطر خساست و تنگ نظری که ازش میدیدم قضاوت کردم. دیروز یک لحظه به خودم اومدم دیدم همونجایی وایسادم که ازش متنفر بودم و قضاوت میکردم.
نکنیم....
انگار هر چی ناشکر باشی خدا بیشتر برات میخواد
خیلی جاها خدا با عدالت باهامون رفتار نمیکنه با فضلش رفتار میکنه ک اگر میخواست با عدالتش رفتار کنه خیلیامون از جمله اون خانم الان به عذاب الهی گرفتار میشدیم خدا همه رو ببخشه
من همون صفحه اولو خوندم زدم بیرون
اعصابم بهم میریزه از این تاپیک ها
اگه ناراحت میشید نخونید
نمیشه قضاوتش کرد به جای سرزنش کردن براش دعا کنید خدا به زندگیش عشق و محبت بده که دیگه همچین حسی به دختر همسرش نداشته باشه
میدونی من خودم همه بچه ها دوست دارم و مشکلی ندارم ولی اینکه مثلا خدایی نکرده بچه دار نشم بخوام بچه بیارم اصلا نمیتونم قبول کنم نمیتونم عین بچه خودم دوس داشته باشم
یا مثلا اگ خدایی نکرده آدمی بودم عین اون منم نمیتونم دوست داشته باشم واس همین همیشه میگم خیلی خوبه آدم اول خودش بشناسه و کاری نکنه اینجوری بشه یا بدتر
