عزیزم تو فشار و سختی همه ی ما کم میاریم اما نمیتونیم وجود خدارو انکار کنیم عزیزم
این دنیا نیومدیم بخوریم و بخوابیم اومدیم رشد کنیم و آگاهی کسب کنیم
انشاا... متوجه میشی که اگه لطف خداوند به ما نبود اصلا نباید به این دنیا پا میذاشتیم چه برسه که زنده باشیم و زندگی کنیم
کلا با اینهمه پیچیدگیها چطوری داریم زندگی میکنیم همه لطف خودش هست
و گرنه شیطان و یارانش لحظه ای از نابود کردن بشر دست نمیکشن
چند ساله اصلا به این چیزا فکر نکردم چون همه چی برمیگرده به خود آدم
واقعا کسی جای شرایط دیگری نیست نمیشه خرده گرفت ، به روحی که با گریه سبک میشه نمیشه بالفعل ازش انرژی و نگاه مثبت خواست ، چون دست خودش نیست زخمیه درد داره
خدا گرفتاری همه رو حل کنه ، خودش حال بنده اش رو میبینه میدونه شبیه هم نیستن
من به وجود خدا اعتقاد دارم اما نه خدای مهربان و عادل و بی عیب
من همین که نفس میکشم و زنده ام خدا رو هزاران بار شکر میکنم و شکر خدا هر لحظه تو زبونمه....فقط یه جا از خدا خیلی گله کردم و به قول معروف نق زدم اونم مرگ مادرم بود
من برا خودم یه مثال دارم نمیدونم به کار شما میاد یا نه. وقتی یه مادر بچه‌رو از شیر می‌گیره دلیلش بی‌رحمی یا بی‌توجهی یا حتی نداشتن شیر نیست این یه مرحله از رشد بچه‌است و بچه باید درد ترک کردن شیر رو تحمل کنه تا بتونه درست غذا بخوره خدا گاهی دردایی به ما وارد می‌کنه که ما رو رشد بده باید ببینید چه درسی لازمه تو زندگی بگیرید به محض این که مرحله رشدتون رو طی کنید اون مشکل تموم میشه.
