چقدر در روز از خدا تشکر میکنی؟ یا همه ش در حال نق نق کردنی که خدایا چرا این رو به من ندادی، خدایا چرا اینطوری شد، خدایا چرا این کار رو واسم نکردی؟
اصلا شده یک روز، فقط یک روز رو به آسمون نگاه کنی و بگی خدایا ازت ممنونم بخاطر این زندگی که به من دادی؟ یا نه دنیا رو همه ش از این دید نگاه می کنی که خدا چه اشتباه بزرگی کرده که من رو وارد زندگی کرده! اصلا من که از خودم اراده ندارم!
کیفیت زندگی شما و داشتن خوشبختی فقط در نگاه شما نسبت به جهان به دست می یاد.
یه جورش اینه که از صبح تا شب نق بزنی، هی بگی: چرا این اینجوریه، چرا اون اینجوریه، چرا مملکت فلانش اینجوریه، نوعی دیگر هم هست که می شه شاکر باشی، به جای فکر کردن به چیزهای منفی ، به داشته هات نگاه کنی و سعی کنی اگر از شرایط ناراضی ای تغییرش بدی جای غر زدن.
کار زیاد سختی نیست، عمری با این نگاه زندگی کردی و نتیجه اش رو هم همین حالا داری می بینی! یه چند روزی هم با این دید به زندگی نگاه کن!
