سلام من ۱۷ سالمه و دخترم، شخصیت درونیم با خانوادم فرق دازه اونا مذهبین و افراط عجیب روستایی دارن . مثلا مامانم نه میذاره لباس لش و بگ بپوشم میگه مال قرتیاس . نه میذاره خیلی بلند و اور کت بپوشم میگه تو دست پاته نه میذاره کوتاه بپوشم میگه زشته . صورتی میگه بچگانه س مشکی میگه مگه بابات مرده در نهایت یه لباسی که مال دهه ۶۰ میپوشم چادرم میزنم روش . بابا من اصن درونم فردی چادری و... نیست . خیلی زجر میکشم که ظاهرم و باطنم یکی نیست . حتی دیگه کلاس زبان هم نمیرم چون هیچکس اونجا ظاهرش با من یکسان نیست . دوستام تو مدرسه اینقدر مسخرم میکنن میگن تو اخرش با اخوند ازدواج میکنی . تازه کلیم تعجب میکنن ک من اهنگ خارجی و .. گوش میدم.مامانم بم میگه چرا پیوند ابرو ورداشتی زشته نبینم بری بیرون تا بیان ://// چرا میری مغازه داییت زشته مردم چی میگن . تا حالا با دوستام بیرون نرفتم اصن نمیدونم چی بگم اینا مارو قربانی کردن اومدن روستا(با افکار و عقاید سمیشون) که خودشون با خواهر و برادراشون هر شب شب نشینی داشته باشن .... زورم میاد تا حالا لای قرآنم باز نکردن و هی میگن ما فلانیم بهمانیم مسجد میریم همش ریا همش دروغ من رو هم دارن از دروغ میسازن الان من چرا تو مدرسه برای حفظ ظاهرم باید به دوستام بگم چادر رو خودم انتخاب کردم، ؟ اصلنم قصد توهین ندارم ولی بذارید هرکی خودش باشه
شما بم بگید میتونم کاری کنم،؟ باور کنین به فرارم فکر کردم حتی😑ای کاش حداقل شخصیتم یه فرد ساده روستایی بود که هیچ رویاپردازی ای نداشت
