اصلا احساس خوشبختی نمیکنم
۲۶ سالمه
خواستگارهام انگشت شمار ولی بد نبودن
لیسانس دارم از مهرماه دانشجوی فوق میشم
کارمند رسمی ام
یه ماشین مدل ۸۴ دستمه هرجا بخوام میتونم برم البته عاریه ای
ورزشکارم تو بدنسازی مهارت دارم
پس انداز هیچی ندارم و همه حقوقم خرج زیبایی و لباس میشه چون کمه
از کسی هم کمک مالی نمیگیرم
میخوام تابستون مدرک مربیگری بدنسازیم رو بگیرم
سیاه قلم هم کار میکنم
آشپزیم هم خوبه
بیشتر وقت ها ولی خستم و وقتمو هدر میدم و این نقطه ضعفیه ک جلو پیشرفتمو میگیره
یه چیزیم بذار شوهرت آیندت و خانوادت تکمیلش کنه.
وقتی حفره خالی نباشه، زندگی برعکس میشه تو باید حفره های بقیه رو پر کنی، چون همه چی تمومی!
عالی
چرا واقعا نظر ما برات باید مهم باشه
نمی تونم راجبش نظر بدم چون من زود ازدواج کردم ولی ازدواج واقعا اگر تا الان هدفت نبوده خیلی مهم نیست
خیلی می بینم توی سایت درباره ازدواج می نویسند
می دونم توی جامعه و فرهنگ ما یه جورایی تکامل حساب میشه
ولی خودم بهش اعتقاد ندارم
شاید اگر برگردم عقب یه جای ازدواج کار و مستقل شدن ترجیح بدم
ولی خوب شرایط من پیچیده بود و ازدواجم خیلی زود شد
می دونی مهام بگم چون سنم کم بود هدفم نبود برام اتفاق افتاد برای همین توی اپشنهایی که برای یه دختر می بینم ازدواج شاید آخرینش باشه
همین که استقلال داری برای من خیلی مهم و بزرگ حساب میشه
