همسرم عصبیه منو استرسی کرده .از ۳۲ سالگی باهاشم زیر ی سقف الانم خوب بشه برام فایده نداره میگه اشتباه کردم ولی خب منم مثل خودت عزیز کمال گرام .آبرومو همه جا برده ببخشید گفت غلط کردم ولی خوب من صفر و صدم مثل خودت
عزیزم لازم نیس کسی رو صدا بزنی یا با کسی معامله کنی یا فکر کنی گناهی کردی تاوان میدی اینا فقط زاییده ذهن خودمونه
فقط سعی کن خودت رو ببخشی اصلا به هیچ وجه خودتو سرزنش نکن از دیگرانم انتظاری نداشته باش ولی بهشون محبت کن چون باعث میشه حال خودت بهتر بشه
خیلی خوبه که بالاخره متوجه شدی و تصمیم گرفتی پاشی این خودش یه قدم مثبته
حتما مراقبه انجام بده سرچ کن تو گوگل پیدا میکنی اونارو حتما انجام بده باشگاهم برو ببین اصن باشگاه باعث میشه یه سری هورمونای شادی ترشح بشه که خودش مث دارو میمونه یه هدفی ام واسه خودت تعیین کن و براش بجنگ اگه دیدی بهتر نشدی اون موقع برو دکتر
یه جمله عباس معروفی داره واقعا قبول دارم این حرفشو که میگه انسان مدام باید مشغول کار باشد ، سازندگی کند وگرنه از درون پوک میشود و بیکاری بدتر از تنهاییست ادم بیکار در جمع هم تنهاست
ببین طاقت شکست ندارم اینقدر کمالگرام که هر کاریم درست پیش نره اینقدر خودمو سرزنش میکنم و خودخوری میکنم ی جورایی خودمو تنبیه میکنم پس فلان چیز رو بخام یا باید بهش برسم یا نرسم اینکه وسطش شکست بخورم نمیتونم بپذیرم حد وسط ندارم یا صفرررر یا صدددد یا بشه یا نشه
دیدی طرف میگع شد فدای سرم نشد هم ی راه دیگ میرم امیدواره و تلاشگر
ادم های کمالکرا اگر نشه خووشونو تنبیه میکنن
