سعدی! چو جورش می‌بری ....

‌من عاشق گوشه ی دنج اتاقمم🌱عاشق اون صندلی پشت میز و پنجره‌ی دل انگیز روبروش. بخصوص وقتی هوا بارونیه!🌦عاشق فنجون داغِ  قهوه و نظمِ خودکارای رنگی . گوشه‌ی دنج اتاقم یکی از بهترین رفقای منه! هرروز صبح باهم قرار داریم که برای پیشرفتمون تلاش کنیم و حتی شده یک قدم به سمت جلو حرکت کنیم.من اونجا مینویسم  ؛ شعر میخونم و از همصحبتی با حافظِ جان لذت میبرم... حافظ، قندِ گوشه‌ی دنجمه! _کلکِ حافظ ، شکرین میوه نباتی ست  ، بچین! _🌻توی این کلبه‌ی کوچیکِ روح‌بخش ، مطالعه کتاب دقیقا مثل دویدن زیر بارونه ! اونم بدون چتر...  ؛) اما قلب و جانِ گوشه ی دنجم، معبود و معشوقم خداست :)یه لحظه چشماتو ببند و تصورش کن  :❤خدا آن حس زیبایی ست  که در تاریکی صحرا ، زمانی که هراس مرگ ، میدزدد سکوتت را ، یکی مثل نسیم دشت ؛ آهسته میگوید : _کنارت هستم ای تنها_دلت آرام میگیرد... :)❤🌱 معبودِ محبوب؟! وَ أَنْتَ غَایَهُ مَطْلُوبِی وَ مُنَایَ فِی مُنْقَلَبِی وَ مَثْوَایَ  ...و تویی منتهای خواسته و آرزوی من، در دنیا و آخرت...🌱❤