اولا اعتماد به نفس داشته باش. وقتی ناراحتی باید بگی. مهم نیست واکنش طرف چیه.
دوما خونسرد باش طرف شاه که نیست. آروم باش و حتی اگه اون عصبی میشه تو نشو. نذار احساساتت بهت غلبه کنن. اگه برات سخته همون لحظه بگی کمی با خودت تمرین کن و توی یه فرصت دیگه در موردش حرف بزن. بگو فلان روز اینجوری گفتی. منظورت چی بود؟
عکس العملش وقتی اهمیت داره که تو به هر طریقی بهش وابسته باشی. مثلا یه بچه از عصبی شدن مادرش میترسه چون نیازمندشه. تو نیازمند کسی نیستی. فقط داری تحلیل و ارزیابیش میکنی. بابت ناراحت کردنت باید توضیح بده. بگه نمیدونستم و تکرار نمیشه. منظورمو بد رسوندم. ولی تو حساسی و من حق داشتم و هرگونه متهم کردن تو دلیل خوبی نیست. تو مسئول مشکلات روحی و شکستهای قبلی افراد نیستی.
در نهایت توصیه میکنم برای هیچ مردی بیشتر از ارزشش وقت نذارید. بار اول و دوم میشه گذشت دفعه سوم ردش کنید بره. اتفاقا وقتی همچین قصدی دارید طرف هم ناخودآگاه حسش میکنه و خیلی محتاطانه تر رفتار میکنه.