سوال : آيا کار دعانويس هم مثل کار جادوگر و رمال است ؟
جواب : خير ؛ ما در سيره ي ائمه معصومين « عليهم السلام» داريم که دعايي را مي نوشتند و در عين اينکه مي خواندند ، نزد خود مي گذاشتند ، حتي از امام رضا « عليه السلام » داريم که دعايي را در يقه ي خود گذاشته بودند ، که به حرز امام رضا « عليه السلام » مشهور است . مرحوم شيخ عباس قمي « رحمه الله عليه » در حاشيه ي مفاتيح الجنان حرزهايي را که ائمه «عليهم السلام » استفاده مي کردند آورده است . پس اگر خود شما يا کس ديگري دعايي را بنويسيد و به اميد دفع فتنه نزد خود نه داريد ، کار درستي است ، منتها بايد دقت بفرماييد که طرفي که براي شما دعا مي نويسد ، واقعاً از متون مورد اعتماد استفاده کند نه اينکه چيزهايي را به نام دعا از خودش درآورده باشد . نگهداري قرآن در نزذ خود يک نوع وسيله ي دفع فتنه است و يک نوع حرز به حساب مي آيد .
بر همين اساس قديمي ها قرآن هاي بسيار کوچک را در محفظه اي که آب به آن نرسد قرار مي دادند و به گردن کودکان مي انداختند . دعا و قرآن ؛ هم خواندش خوب است و هم نزد آدم باشد خوب است ولي اين خط کشيدن ها که به نام دعا مي دهند چيز مطمئني نيست . عزيزاني که اذيت مي شوند يا فکرشان مشغول موضوعات ناراحت کننده است ، از حرز حضرت زهرا«سلام الله عليها» يا حرز اميرالمومنين « عليه السلام » و يا حرز امام رضا « عليه السلام » و امثال آنها استفاده کنند .
سوال : شما فرموديد طبق آيه ي قرآن « و ما بضارين به من احد الا باذن الله » (36) هيچ جادوگر و رمالي نمي تواند کسي را اذيت کند مگر اينکه خدا بر اساس مصلحت خويش بخواهد او را تنبيه کند ، پس چيزهايي مثل انگشتر فيروزه و « ان يکاد » در دفع موانع چه نقشي دارد ؟
جواب : درست است که کسي نمي تواند کسي را اذيت کند يا به کسي نفع برساند ولي حال اگر خدا فرموده براي دفع خطر مثلاً اين انگشتر را در دست کنيد به جهت آن است که استفاده از اينها استفاده از يک قاعده اي است که در نظام عالم جاري است ، مثل رفع تشنگي از طريق آب خوردن . درست است که کسي نمي تواند شما را اذيت کند ولي اگر مي خواهيد تشنگي را رفع کنيد بايد آب بخوريد . البته استفاده از انگشترهاي مقدس و يا ادعيه موجب آماده شدن شرايط بهتر است و اگر بقيه ي شرايط موجود نباشد آنها به خودي خود نتيجه ي مطلوب را نمي دهد
