همیشه تنها بودم و نتونستم کنار کسی باشم
تا الان یه دوست صمیمیم نداشتم
همیشه اونی بودم که همه بهش حسادت کردن و فقط حالشو بد کردن
شاید کسای دیگه ایم بودن که مثل من خوب بودن و تنها نبودن. کسی حسادتشو بهشون نشون نمیداد اما من نه
درصورتی که نه ادمیم که ازاری به کسی برسونم و همیشه خوب بودم حتی خودمم نمی گیرم
از اخلاق خوبم همه میگن ولی معلوم نیس مشکل کجاس
چیکار میکنین که کسی بهتون حسادت نمیکنه؟