نه آینده برام مهمه نه ازدواج و عشق نه کار و تحصیل نه ناراحتم نه خوشحال فقط عمیقا از درون احساس پوچی میکنم.
کلاس زبان میرم یهو وسط کلاس احسا پوچی بهم دست میده و همچی برام بی معنی میشه کلا کلاس رفتنه برام بی معنی میشه.
نه رابطه با خدا آرومم میکنه نه کارای دنیایی مثل تفریح و گردش و مهمونی .
نمیدونم چمه.
دوقطبی هستم و تو یه گروه تو تلگرام عضوم که اونام دوقطبین ولی هیچکدومشون مثل من نیستن که همیشه حس پوچی داشته باشن نسبت به همه چی.
شاید باورتون نشه ولی بخدا اگه الان بهم یه میلیارد هم بدن هم برام فرقی نداره.
نمیدونم خودم حس میکنم بخاطر سرکوب نیاز های دوران کودکی و نوجوانیمه چون اونموقع ها حسرت خیلی چیزا رو کشیدم.
حتی همون بچگی هم مثلا کلاس چهارم پنجم یهو وسط کلاس حس میکردم دنیا برام ارزشی نداره و یهو همه چی ارزششو پیشم از دست میداد
