میدونی عزیزم وقتی تو جمع دوستات یا جامعه نباشی خیلی چیزا رو تجربه نمیکنی. خیلی چیزارو یاد نمیگیری و اینطوری تقریبا هممون شکست خورده میشیم. چون تجربه هامون کمه. بقول تو هممون ساده و خام میمونیم و طعمه میشیم. کاش همون بچگی طعمه میشدیم که الان نیاز نبود تجربه اش کنیم و بابتش افسرده شیم
عزیزممم🥺
اما هرچیزی میونه اشخوبه تعادل باید داشته باشیم تو هرچیزی من هیچوقت بلد نشدم مستقل باشم رو پای خودم وایسم چون هیچوقت نزاشتن ک مستقل شم نزاشتن رو پای خودم وایسم اونقدر منو لوس و ننر بار اوردن فقط بعد ازدواج فهمیدم زندگی همش رویا نیس و سختی داره از خانواده مرفهی نیستم دستمون ب دهنمون میرسه اما خرپول نیستیم اما بابام همیشهههه خاست بهم ثابت کنه زندگی تو رمانا واقعیه و زندگی ک داشتم مث داستان بود هیچوقت نزاشتن با دوستای زیادی رفتو آمد کنم همیشه زیر نظر اونا بودم همیشه کنترل شد همچی از یطرف خوبه بفکرم بودن ک ظربه نخورم اما خب کارشون رفتارشون باهام باعث شد من همیشه بهشون تکیه کنم و نتونم مشکلمو خودم حل کنم
هر چیزی که روش پافشاری و اجبار باشه مردم بیشتر ازش متنفر میشن. کاش ملت بفهمن اگه میخوان بچه هاشون به یه چیزی علاقه مند بشه از طریق اموزش درست سمتش برن نه اجبار. بازم بنظر من نباید کسی رو سمت چیزی سوق داد. این زندگیه خودشه و خودش انتخاب میکنه. تو فقط باید سعی کنی درست و غلط بهش یاد بدی همین
امروز داشتم توی دلم مامان خدابیامرزم فحشش میدادم😭
میگفتم اگه بهم بافتن قالی یاد نداده بودی دستام خراب نشده بود حالا که پشت سیستم میشینم میبیم مشتری زل زده به دستام ومن باید خجالت بکشم 😔😔
لوسم کردن
زیادن
کدوموبگم?
اگ کلن منو بدنیانمی آوردن ممنونشون بودم
