میدونی گرفتارم
روحم شده ی تیک مجسمه ترک خورده ک از درون پوکه و صدای عمیق هوای مرده ای که درونشه همه جارو با امواج صوتش خدشه دار کرده
سیاهی مطلق شده اما هنوز یکم میدرخشه
جسمی که با مریضی های مختلف درگیره و همش باید بره دکتر و درمانگاه
تا شاید ی نفر بتونه اون دردارو کمتر کنه
شاید؟
نه قرار نیست دردی کمتر بشه
قرار نیست لبخندی زده بشه نه اینکه بگم نا امیدم
میدونم قرار نیست نجاتم بدی از بند طناب های خود ساخته ام
میدونی حتی حوصله استرسو ندارم
حوصله اخم
حوصله نق زدن
فقط ساکتم
خیلی ساکت
وقتی حتی میخندم صداش ناشناخته اس
ادم توی اینه برای گنگه
معلقم
حس میکنم هیچ جا جای من نیست
حس میکنم ی خطای بزرگ رخ داده
من اشتباه زنده ام؟
من اشتباه ادم شدم؟
اشتباه دختر شدم؟
اشتباه زندگی کردم؟
اشتباه انتخاب کردم؟
بهم بگوو تا کی اشتباه؟
تا کجا؟
نمیخوای تمومش کنی؟
بهم بگو دست مریزاد
ازم تشکر کن
هوامو داشته باش
برام معجزه کن
حقمه؟
نیست؟
کاش یکم بارون بباره
چون هر چیزی صبری داره
تهدید نیست
التماسه
من التماست میکنم
من دیگ بسمه
هر چی بیشتر مقایسه میکنم میبینم من خیلی زجر کشیدم..
یکم فق یکم خوشحالم کن
میدونی ...
خاموش نشو
