خواهش میکنم بیاید

با تایپ کردن خیلی سخته. یه خرده صبر کن سعی میکنم یه مطلب خلاصه و جامع تایپ کنم.

گوگل بزن عزیزم و کلیپ ببین

استعاره مصرحه همون تشبیهه که فقط مشبه به ازش باقی مونده.

استعاره به معنای قرض گرفتن هست. یعنی کلمه معنای کلمه دیگه ای رو قرص میگیره. پس در معنایی غیر از معنای واقعی خودشه.

مثلا

معشوق من مانند بت پرستیدنی است.

صورت معشوق من مانند گل باطراوت است.

موی معشوق من مانند سنبل انبوه و خوشبو است.

سه تا تشبیه داریم.

حالا مشبه به رو از توی این تشبیه‌ها میکشیم بیرون.

مشبه به‌ها اینا هستن: بت، گل، سنبل

پس شاعر میاد به جای اینکه بگه معشوق من دور صورت باطراوتش موهای انبوه داره میگه

بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایبان دارد

 استعاره‌های مصرحه رایج محدود هستن و باید حفظشون کنی

استعاره مکنیه وقتی اتفاق میفته که مشبه همراه با یکی از اجزا یا ویژگی‌های مشبه به ذکر بشه.

مثلا

افکار پوسیده

فکر نمیتونه بپوسه پس حتما اینجا فکر به چیز پوسیدنی مثل غذا یا گیاه یا جسد تشبیه شده. بعد مشبه به حذف شده.

یا مثلا

در بخشش

بخشش به خانه یا اتاقی تشبیه شده که در داشتن از ویژگی‌های اونه.

اگه ویژگی انسانی به غیر انسان نسبت داده بشه به اون استعاره میگن تشخیص

اضافه تشبیهی تشبیهیه که توش مشبه به مشبه‌به اضافه شده.

مثلا

جهالت مانند خواب است.

مشبه: جهالت

مشبه به: خواب

من این دوتا رو از جمله میکشم بیرون و مشبه رو مضاف الیه مشبه‌به قرار میدم: خواب جهالت

این یه اضافه تشبیهی شد.

اضافه استعاری رو باید اینجوری تشخیص بدی که اولا تشبیهی اتفاق نیفتاده باشه. دوما معمولا مضاف یک امر جزیی و بخشی از چیز دیگه ست.

مثلا 

چنگال مرگ

مرگ به حیوانی مانند شده که چنگال جزیی از وجودشه.

یا چشم کوه

کوه به موجود زنده‌ای مانند شده که چشم بخشی از وجودشه.

خیلی سخته اینجوری توضیح دادن. میدونم مطالب برات جا نمیفته. باید بیشتر مثال ببینی تا بفهمی