یبار بدون هیچ تلاشی از جانب من
یکی دوسم داشت
اینکه یک نفرم تو این دنیا دوستت نداره ترسناک نی؟
زندگی چه فایده ای دگ داره؟
دوست داشتن واقعی نه این رابطه های دوزاری که همش از رو منفعته
حس میکنم اگ همچین کسیو تو زندگیم داشتم انگیزم خیلی بیشتر میشد ولی الان هیچ حسی به زندگی ندارم
هیچ امیدی ندارم
میدونم یسری میگن باید اول تنهایی حالت خوب باشه
ولی تنهایی اخه چجوری میشه خوب بود
کل عمرم تنها بودم
کسی تنها حالش خوبه؟ رازش چیه
