یه حالت عجیبیه ...انگار توی شوکم ....اوایل خیلی دوسش داشتم دیوانه وار ...جوری ک طاقت یک ثانیه دور بودنشو نداشتم...به مرور وقتی اخلاقای بدشد دیدم ازش متنفر شدم..اون ادم منو از خود واقعیم دور کرد . منی ک صبور و اروم و شاد بودم تبدیل شدم به یه ادم افسرده و عصبی ...توی ذهنم همش به طلاق فکر میکنم....خسته ام از دستش ولی شرایط طلاق رو ندارم....چون مادرم طاقت نمیاره ببینه من طلاق گرفتم ...چون یه بچه دارم آیندش داغون میشه😭 هر چی تلاش میکنم زندگیمو درستش کنم ولی میبینم شوهرم انسان نیست نمیشه ....هیچ راهی به ذهنم نمیرسه ....دوس دارم لااقل خودم و بچم شاد و سرحال باشیم ولی نمیدونم چجوری
مشکلش چیه مگه
دقیق عین من😔😭
مگه ما برای دیگران زندگی میکنیم طلاق بگیر
اره من متنفرم ازش اونم ازمن متنفره منتهی من جایی برای رفتن ندارم اونم مهریه بعنوان همخونه زندگی میکنیم ن عشقی ن علاقه ای
عشق مقدسه اگرعاشقش باشی هرچقدربدی ببینی ازش بازهم عاشقشی
هیچ جوره اخلاق شوهرت بهتر نمیشه؟
اگه میتونی یه خودکار بردار رو کاغذ اخلاق های خوب و مزیت‌های زندگی با این آدم رو بنویس
اگه هیچ چیزی برای موندن نداشتی تصمیم بگیر
سعی کن تو خودت تغییر ایجاد کنی.
اولش سخته ولی شدنی هست.
ما زنها اولش با نرمی ولطافت میاییم تو زندگی، اما باید بدونیم زندگی پر از فراز ونشیبه وبا تلاش وتوکل به خدا همه چیز درست میشه.
سیاست های درست به کار ببر ،اگر نتونستی قلق به دست بیاری از مشاور استفاده کن،
انگار حال منو توصیف کردی چقدر شبیه همیم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
12 ثانیه پیش
13 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
