میدونم مادر بودن لذت بخشه و حس قابل توصیفی نیست ولی دوروبرم و میبینم مادرایی که بچه کوچیک دارن واقعا تهت فشارن انگار لخصوص اونایی که بچه محصل دارن
واقعا سخته؟برای همه؟
چون منکه بچه ندارم فک میکنم اصلا سخت نیست ولی دوستم میگه گاهی انننقدر عصبی میشم گریه میکنم یا اصلا وقت نمیکنم به خودم برسم البته اون دوتا داره
بله سخته
مسولیت سخته اما شیرین ❤️
اگر پر انرژی باشی و دوست داشته باشی خودتو وقف بچه کنی زیاد اذیت نمیشه اما اگر افسرده باشی کم‌حوصله دیوونه میشی
سخت و مزخرف و زندگی تباه کن
سخت نیس فقط حوصله میخاد
چیزی ک من هنوزم بعد دو تا بچه ندارم
یکم‌ک عصبیم میکنن دیونه میشم بزرگه رو گاهی وقتا میزنم
کوچیکه رو هم داد میزنم سرش
تروخدا نشین دایه ی عزیز تر از مادر
من خودم میدونم کارام اشتباس
من چون تو بچگی مشکلات بدی برام پیش اومده باعث شده عصبی و بی حوصله بشم
الان واقعا هیچی تو دنیا خوشحالم نمیکنه
آره خدایی خیلی سخته نه؟من تنهایی رو دوس دارم خواب روبیشتر الان نمیدونم بعددنیااومدن بچه م یه دیقه هم نمیتونم تنهاباشم واسه خودم باشم چجوری میشه
سخته
شیرینه اگه اطرافیان بزارن
الان واقعایکم پیش کم مونده بودقلبم وایسه
بچه ی من روصداحساسه شوهرمم که ماشالله پاشواززمین یرداره بایدصدابده بچه روبیدارکردمنم هزارتاکاردارمویه سیلی بهش زدم😔ولی اون هنوز۱۰ماهشه
