عزیزم میدونم تو دوسش داری میخوای باهاش یه زندگی خوب داشته باشی خیلی سخته رها کردنش ولی بخاطر خودت رهاش کن بخاطر ۱۰سال بعدت رهاش کن که حسرت نخوری که نگی کاش همون ۱۰سال پیش ولش میکردم من خودم دیدم آدم تنوع طلبو که هیچوقت از داشته خودش راضی نیس امروز اینو میخواد فردا اونو هرچقدم قسم آیه بخوره بازم همونه درس بشو نیس
بالای ده ها حرفه یاد گرفتم با التماس نصف و نیمه نمیزاشت کار کنم شکاک هست همیشه بپام هست چکم می‌کنه می‌ترسه کسی نگاهم کنه یا با کسی در ارتباط باشم
یکباره شروع می‌کنه گریه کردن که اگر از دستت بدم چی
یک مدت خوبه باز دیوانه میشه
نه طلاقم میده نه درست میشه نمیتونم درکش کنم
اصلا مثل زنش باهام رفتار نمیکنه انگار من بچش هستم
خیلی بهم درد و عذاب میده
حتی از زندگی خودشم راصی نیس انقدر پر توقع هی از این شاخه به اون شاخه خوش میگه واقعا موندم چیکار کنم مریض شدم انگار نیاز به روانپزشک دارم انگاری همش میگه از زندگی هی هدفی نداشتم تا الان از ابن ناراحتم گفتم میخوای از من جدا شی من مانع هدفاتم با من نمیتونی به هدف هات برسی
,چه سرنوشتی داشتی تودختر،
ببین حکمت خدارو ناامیدنشو حتمایه راهی هست برات حتماخیلی جوونی همه چی ک شوهروعشق نیست اگه کتکت نمیزنه یاخرجتومیده اجازه کارهم بهت میده سرتوگرم کن تاوقت مناسبش برسه صبرکن خداواست راهی میزاره ک فکرشم نمیکنی.چندسالته گلم؟
