دلم فریاد میخواد، دلم رهایی میخواد

اولش که رفتم عادت نداشتم ولی با ادمایی اشنا شدم که خوشحال زندگی کردنو بهم یاد دادن تو اون شهر عاشق شدم خندیدم گریه کردم فهمیده شدم و خلاصه یه زندگی جدیدو اونجا شروع کرده بودم که 4 سال مثل باد گذشت، اصرار خانواده شروع شد که از اونجا بیا یه شهری که ما بهت میگیم، اصرار هاشون تبدیل به شکنجه روحی شد برام و من تسلیم شدم، با اینکه خودم یه برنامه دیگه ای واسه زندگیم داشتم. الان اومدم همون شهری که بهم گفتن همه ی ادمای زندگیم و همه ی ارزو هایی که داشتمو از دست دادم اخرینش یارم بود، به سختی درسامو پاس میشم و به سختی از تختم بیدار میشم انگار یکی گلومو فشرده که نتونستم از خواسته ام دفاع کنم احساس بی دفاعی دارم. وقتی با مامانم حرف میزنم بهش میگم تو خالی شدم فقط میخنده و میگه مهم نیست. 

اره