۲۰ساله با هم زندگی میکنیم چند سال قبل هم دوست بودیم با عشق زندگیمونو شروع کردیم من هم دانشجو بودم هم کارمند و هردو کم سن و ساال شرایط مالی پدرش هم خوب بود ساپورت کرد خونه داد ماشین داد کار داد بهش و شروع کردیم همه چی خوب پیش میرفت تا اینکه بچه اولم ۴سالش بود که شوهرم گفت نرو سرکار با اینک کارم خیلی خوب بود منم گفتم باشه و اونم بعد یه مدت از کارش دراومد و بیکار خونه رو فروخت منم طلا و خونه که داشتم فروختم که خونه رو بزرگتر کنیم یهو کشید بالا قیمتها و ما موندیم خلاصه بابام دوباره خونه داد بهم رفتیم نشستیم برای کار رفت شهرستان من بچه دومم و حامله بودم با دخترم‌که ۵سالش بود تا صبح میمردیم از ترس دختر دومم به دنیا اومدو شوهرمم هم اومد شهرمون شرکت زد داشت اوضاع خوب میشد که برشکست شد دوباره قسط و قرض گفت خونه ای ک بابات داده بزاریم رهن بانک روش وام بگیریم و خونه رو بدیم رهن بزارم تو بورس سود کنم منم قبول کردم بازم یک سالی خوب بود یهو بورس ریخت و ما موندیم و یه دنیا قسط بانک و بیکاری و اومدیم یکی از واحدهای پدرش چون خونمون دست مستاجر بودخلاصه با اینم گفتم اومی پیش اومده تا اینکه یه روز تو خیابون دیدمش تو ماشین با یه خانوم اونم منو دید ولی خودشو زد به ندیدن و رفت ولی بعدش گفت که دیدم همه چی فکر میکردم بجز این یکی همه این چند سال مثل فیلم از جلو جشمم میگذشت اومدم بچه هامو برداشتم و رفتم دو سه شب خونه یکی از دوستام بهشم نگفتم کجام انقدر پیامک و زنگ زد عز و جز که غلط کردم مسافر بود و…قول داد همه چی رو جبران کنه ولی به یک ماه نکشید بدتر شد عصبی پرخاشگر بی ادب همه چی دست بزن پیدا کرد من و بجه ها رو میزنه داد میزنه دختر کوچیکم میترسه از صداش وقتی قاطی میکنه به حد مرک میزنه میشکونه بعد میاد عذرخواهی میگه تو نباشی خودم و میکشم نمیدونم دوسم داره پاقعا یا بهم عادت کرده ؟دارم دیونه میشم آخه گناه من و بچه هام چیه دلم براشون میسوزه اونا هم رفتار پدرشونو میبینن اصلا احترام من و نگه نمیدارن نمیدونم چی کار کنم میخوام برم دوسش دارم نمیدونم برم بچه هامم ببرم ؟اونوقت سرایط برام سخت میشه نبرم میترسم بسپارمشون به پدرشون
تو رو خدا کمکم کنید هیچ کسی نیست باهاش حرف بزنم دارم میترکم😭😭
