فکر می کنید سقوطش داده اید؟پروازش می دهم!

غمگین نباش از این‌که به قسمتِ سختِ ماجرایت که رسیدی، همه رهایت کردند و تنها ماندی.

به این فکر کن که خدا بیشتر از قبل هوایت را دارد.

فکر کن خدا می‌بیند که همه پشتت را خالی کرده‌اند تا زمین بخوری و می‌گوید: فکر می‌کنید سقوطش داده‌اید؟ پروازش می‌دهم! فکر می‌کنید زمینش زده‌اید؟ بلندش می‌کنم! فکر می‌کنید تنهایش گذاشتید؟ حامی‌اش می‌شوم. فکر می‌کنید به خواست شماست؟ تا من نخواهم هیچ برگی از هیچ درختی نمی‌افتد... منم که عزت می‌بخشم. منم که اراده کنم، از فرش به عرش می‌رسانم و از زیر به اوج! برای خودتان بساط قضاوت به راه انداخته‌اید و جای من حکم می‌دهید و پیش می‌کشید و پس می‌زنید؟ از راه و رسم خداییِ من چه می‌دانید؟ ملاک من ذات و نیات آدم‌هاست، نه آنچه که شما می‌خواهید! نه آنچه که شما می‌بینید!

-نرگس صرافیان طوفان