سه روزه تک و تنها تو ی اتاق چن وجبی تو خوابگاهم
تو این سه با کسی یک کلمه ام حرف نزدم چون هیچکس نبود باهاش حرف بزنم
همه اتاقیام رفتن خونشون
من نشد برم
کسی نبود بیاد دنبالم با تاکسی ام اجازه ندارم برم!
اینا میدونستن من تنهام و از تنهایی تو شب میترسم
اینقد عوضین یه زنگ نزدن حتی!
شما باشین بهتون برنمیخوره؟!
فردا ک اومدن خبرمرگشون چه رفتاری باهاشون داشته باشم؟!
هرکس میخاد از ادبیات من ایراد بگیره نظر نده.
اینا ینی کیا
خب تو زنگ میزدی
چرا از خانوادت دلخور نیستی فقط از هم اتاقیات توقع داری.
اونا که ضمانت ندادن تنهایی تو رو رفع کنن. خودت باید خودتو شاد کنی و از تنهایی دربیاری
اره ناراحت میشم، اگه باهاشون راحتی و صمیمی، ازشون گله کن اگه صمیمی نیستی که خودتو سر سنگین بگیر
هیچ رفتاری نمیشه از ملت اینجور توقعاتی داشت
رفتن خونه دیگه فعلا خوشن
توهم خودتو سرگرم بکن
نمی تونم قضاوت کنم شرایطتتو
من بودم بیشتر از خانواده ام ناراحت بودم
هم اتاقیات کاری نمی تونن بکن
