تنها چیزی ک تو اکثر مدارس و خانواده برای هیچ کس ارزشی نداشت( عزت نفس ما بود )
ما حتی یک کتاب درسی تو مدرسه در حوزه عزت نفس نداشتیم که به ما یاد بدن چجور باید با خودمون رفتار کنیم
اکثر ماها تا چشم باز کردیم یا از سمت خانواده تحقیر شدیم یا در مدرسه حداقل یکبار تحقیر شدن رو تجربه کردیم
پدر و مادر های ما باید خودشون عزت نفس بالایی میداشتن اما نداشتن و نتونستن به ما هم تزریق کنند
ما آدمهایی هستیم که اکثر مون عزت نفس هامون آسیب دیده و با این عزت نفس داغون داریم ازدواج میکنیم بچه دار میشیم میریم سرکار و این چرخه معیوب رو به نسل های بعد از خودمون منتقل میکنیم
اره عزت نفس من واسه هیچ کس مهم نبود آیا الان که بزرگ شدم عزت نفسم واسم خودم مهمه ؟؟
درد نداشتن عزت نفس رو فقط خودتی که محکومی تحمل کنی ن اون معلم های عقده ایی که تحقیرت کردن نه خانوادت ن دوست هات دیگه با تو نیستن اما تو موندی و اون زخم ها
(به داد خودت برس )
من صرفا اینارو واسه خودم نوشتم
خواستم واسم ی تلنگری بشه
ب کل جامعه تعمیم نمیدم
چیزایی بود که خودم تجربه کرده بودم اینجا نوشتم که اگر دخترایی مثل من هستن و عزت نفس شون تو خانواده و مدرسه آسیب دیده ی تلنگری بشه براشون
