با آنکه دلش بسته به دل های دگر بود ؛
دیوانه دلم باز گرفتارِ دلش بود
بالاتر از سیاهی ست این شعر
خلسه ای ست که از شانه ی چپ به شانه ی راست
عمیق تر می شود
و هر چه سنگ بیندازی به سکوتش بر نمی خورد
سکوت
که تر جیح می دهد سکوت کند
تا دور بزند و دور بیندازد
کاغذهای مچاله ای را
که خطوط موازی شان را گم کرده اند...
شعر از خودم
عاشقی را
چه نیازیست به توجیه و دلیلی...
که تو ای عشق،،
همان پرسش بی زیرایی.."
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
54 ثانیه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
