خدایا به کیا بچه میدی:)

منم دوران تو رو گذرونم الان مادردوتا بچم شدیدا عاشق بچه هامم ولی ادمم عصبی میشم داد و بیداد میکنم گاهی قاطی میکنم کتک میزنم  ولی بعدش پشیمون میشم تو خلوت و آرامش خودم ... بچه ها شیرینن برای همع چون تو همه مسولیت هاش و به عهده نمیگیری یه جوری سرگرمی و تفریحه ولی یه مادر کل بدبختیاو مسولیت ها رو بر عهده دارع و از روی ظاهر کسی  نباید قضاوت کنی لاغر بودن بچه ها ربطی به نرسیدن نداره هیشکی مثل مادر عاشق بچه اش نیست اگه بچه هاش و یه مدت کامل بسپاره بهت صد در صد کم میاری و اینکه شاغل هم باشی یه فشار دیگه روته  علاوه و بر هزار بدبختی و در ضمن خوب بودن و بد بودن و زندگی اصلی هیشکی و تا وقتی خودت جای اون ادم نباشی نمیشناسی و درک نمیکنی

عزیزم بهت حق میدم خسته باشی کلافه بشی و ..

ولی ناراحت نشو واقعا حق نمیدم بچه رو بزنی 

برای همین میگن اول خودتونو بسنجید ببینید توانایی لازم رو دارید یا نه بعد بچه بیارید 

بچه من ده سالشه و تا حالا کتک نزدمش و شاید خیلییی به ندرت عصبی بشم ازش 

ضمن اینکه دیدم واقعا در توانم و اعصابم نیست که دومی بیارم برای همین نیاوردم 

شما که خودت تصمیم گرفتی دو تا بچه داشته باشی باید سختی هایش هم بپذیرید دیگه 

منم شخصیتم جوریه پیش شوهرم به بچم محبت نمیکنم چون شوهرم اینطوری به بچم خیلی رسیدگی میکنه از همه نظر ولی ببینه من محبت میکنم بد اخلاق و بی خیال میشه   عزیزم جای اونا نیستی مادر هم داریم که بد باشه ولی در کل خودمون نمیتونیم حقیقت و بفهمیم  هر کسی یه طرز فکری برای تربیت بچه اش در نظر داره انشالله خدا به هممون صبر بده    همع فک میکنن شوهر من بهترینه ولی اگع یه روز جای من بودن یه ساعت تحملش نمیکردن خدا به همه بنده ها چه خوب چه بد نعمت میده خودت و ناراحت نکن مطمئن باش  خدا خودش حواسش به همه چیز هست  مثلا گاهی وقتا مادری هست واسه خیانت شوهرش یه مدت طولانی همه زندگیش اخلاقش بهم میریزه  خیلی اتفاقای این مدلی هست که اصلا هیشکی جز خود طرف نمیدونه

هر کسی یه جور عصبانیتشو خالی میکنه از اینکه شما این مدلی هستین خوشم میاد و کسی و تا حالا اینطور ندیدم ولی دردا و غم ها وفشارهای زندگی روحی روانی روی آدم اثر میذاره که اینها توی هر زندگی خیلی متفاوته  و  گذر زمان همه چیز و تغییر میده منم دوست ندارم بچم و بزنم ولی صبر ایوب هم ندارم بلاخره یه جاهایی شدیدا کم میارم هیشکی محبت کامل نمیبینه چه بزرگ باشی چه بچه باشی هم غم داری هم شادی   تو شاید امروز تصمیم بگیری بهترین باشی داد نزنی ولی گذشت زمان و اتفاقا میتونن کامل تغییرت بدن دست خودتم نیست برای یه لحظه هم شده تغییر میکنی  اینکه بچت و کتک نزدی هم باز بستگی به اطرافیان شرایط روحی و خود بچه و خیلی چیزا داره فقط  به مادر بستگی نداره وگرنع همه مادرا دوست ندارن بچشون و کتک بزنن  

درسته هیچ مادری دوست ندارن بچشو بزنه ولی اینو بدون شما با این کار به بچه آموزش میدی هر وقت عصبی و کلافه شدی حق زدن داری 

در آینده بچه بزرگتر بشه به خودش حق میده هر وقت عصبی میشه بقیه رو کتک بزنه و حتی بعد ازدواج اگه دختر باشه به همسرش حق میده اگه عصبی شد کتکش بزنه و اگه پسر باشه همسرشو کتک میزنه چون اینو از بچگی آموزش دیده گلم 

زن داداش منم اینطوری بود ولی روانشناس رفت و کنترل خشم رو یاد گرفت و حتی روانپزشک رفت و دارو به مقدار کم گرفت از اون موقع عصبی میشه ولی دیگه کتک نمیزنه بچشو شکر خدا 

به نظرم شما هم حتما امتحان کن عزیزم چون اینجوری هم خودت آسیب میبینی از نظر روانی و وجدان درد میشی هم بچه از نظر روانی آسیب میبینه