چند روز دیگه ۱۹ سالم میشه خیلی خجالت میکشم بگم و حالم بده😔

باید امیدوار باشی آدمی با امید زنده هست

بعدم تو حتما ی استعدادی داری که کشفش نکردی 

همه چیز قیافه نیست بعضی جاها استعداد خیلی مهم تر از قیافه هست

من ۱۹ سالم بود هیچی نبودم! داغون پشت کنکوری .... اه چه روزای مزخرفی بود درکت میکنم !

بابا منم ۲۱ سالمه هیچ گوهی نشدم نشستم خونه بابام از تو جیب ننه بابام میخورم تازه یه جوریم رفتار میکنم انگار حالا پرنسس تو خونشون نگه داری میکنن

ول کن بابا خودتو اذیت میکنی تو تازه رفتی تو جامعه تازه شروعشه 

من ۱۸ سالمه 

تا همین فکرته مطمئن باش همینجوری میمونی 

مگر اینکه یه تغییری به خودت بدی و دوباره بلند شی

منم همسن شما بودم از این افکار داشتم😔 ، اون دوران دوران طلایی زندگی من بود که علکی به غصه و بطالت گذشت آرزو دارم برگردم به عقب و طور دیگه ای زندگی کنم ، ولی حیف که زمان به عقب برنمیگرده ...😔 

ولی میتونم تجربه هامو به شما بگم ، امیدوارم نور کوچیکی باشه در مسیر زندگی شما 😊

اولا اصلا نگران نباشید ... اوضاع جامعه جوری شده که دانشگاه رفته ها و تحصیل کرده ها الان از همه جا نا امید ترن ، چون رشتشون به هیچ دردی نمیخوره و نمیتونن باهاش درامد زایی کنن ... و کلا دانشگاه نهایت موفقیت نیست !!! 

و دوما دانشگاه های آزاد و پیام نور و مخصوصا علمی کاربردی بدون کنکور دانشجو میگیرن 

من خودم به خاطر کمبود هایی که توی زندگیم داشتم عزت نفس پایینی داشتم و به خاطر همین همه ی زندگیمو رها کردم و شروع کردم به خوندن برای کنکور ... تا به این بهانه با رفتن به یه دانشگاه تاپ و رتبه ی خوب بگم من ارزشمندم ... ( البته خودم متوجهش نبودم ) 

خب من هر چند ۲۵ سالگی دانشگاه رفتم ولی رتبه خوب نیوردم و رفتم همون دانشگاه های آزاد ... 

ولی بهتون بگم که دانشگاه نهایت موفقیت نیست ... رفتن رفتنش خیلی خوبه چون شما با تعامل با استادا و دانشجو ها و کسب تجربه های جدید ارتقا پیدا میکنید ولی ... 

من شخصیت شما رو نمیدونم چجوریه ولی اگه شما هم مثل نوجوان های دیگه دوره های عزت نفس رو شدکت کنید برتتون عاااالیه 

و دوم اینکه برو دنبال کاریکه دوسش داری و بهش علاقه داری ... حتی اگه فروشندگی یا خیاطی یا نقاشی یا زبان انگلیسی یا ... باشه و با اینا هم میشه به درامد های بالا رسید ، خیلی بالاتر از دانشگاه رفتن و درس خوندن .... 

البته میدونم شما تو این سن آرزوهای بزرگ دارید ولی اگه من به عقب برگردم از همون ۱۸ سالگی میرم دانشگاه علمی کاربردی یا آزاد و در کنارش علاقه های خودمم دنبال میکنم ... 

البته الانم دارم همینکارو میکنم 

ولی همینقدر بهت بگم اگه بری دنبال علاقه هات چیزایی بدست میاری که فراتر از تصوراتته ، روحیت خوب میشه ، دنیا برات شادتر میشه ، دوستای جدید پیدا میکنی و شاید از یه دختر افسرده و گوشه گیر تبدیل بشی به یه دختر با اعتماد به نفس و شاد و موفق و در انتها به درامد خوب هم میرسی 

البته من شرایط شما رو نمیدونم ... 

فقط خواستم تجربه های خودمو به شما انتقال بدم 

ببخشید اگه زیاد نوشتم 

من فقط میخواستم شما موفق تر باشید و آینده عااالی داشته باشید ...