📌.75.کاغذ سفید

.

.

سلام

توی وبلاگ نویسی ، عموما نظرات رو به اینصورت میذاریم که اول به تایید مدیریت یعنی خودمون برسه تا تایید بشه و بعد نشون داده بشه منتها یه وقتایی میشه که میخوایم یه مدت خیلی طولانی دل از وبلاگ بکنیم و بریم. اون موقع ، وبلاگ رو میذارم روی حالتی که تنها یک یادداشت داشته باشه و کامنت های اون یادداشت رو باز میذارم. چیزی مثل این تاپیک ، تمام تاپیک هامو قفل کردم و فقط همین یک تاپیک بازه و قفل نیست.

.

.

یه شعری هست که میگه 

هر کسی از ظن خود شد یار من / از درون من نجست اسرار من

کامنتی که کاربر بعدی گذاشته رو ببین چی گفته ؟ نه میدونه موضوع چیه و نه هیچی ، اونچه که نظر شخصی خودش بوده رو گفته ، چند روز قبل توی یه تاپیکی من با یه کاربر دیگه در مورد یه موضوعی که هم من سرش مطالعه داشته و عمرم رو سرش گذاشته بودم  و هم اون روی یه موضوع دیگه داشتیم صحبت میکردیم ، یه کاربر اومد بدون اینکه به اصل ماجرا بچسبه چنان دعوایی توی تاپیک راه انداخت که در نهایت تاپیک تعطیل شد. من از این فضای جدید وبلاگ به شدت دلزده ام ، توی تاپیک قبل گفتم ، فضای نوشتنش رو خیلی دوست داشتم ولی مثلا اتاق فکر سایت اونو داره میگیره ، من از بلاگ اسکای که ارشیو 8 ساله ام اونجا بود بخاطر اینکه ازم من وبگذر رو گرفت ، از من کد قالب رو گرفت جمع کردم رفتم بلاگ بیان ، سالانه حتی یه هزینه هم براش میدم و خیلی ازش راضی تر هستم. کاش میشد کاربرهای خوب رو برد توی فضایی مثل اونجا . 

.

.

صمیمانه برای شما و کاربرهای خوب اینجا ارزوی موفقیت دارم. انشالله همه چیز درست میشه . میدونی ادما گذشته هم رو نمیدونن ولی امیدی که به هم میدن باعث میشه به اون اینده امیدوار بشن و سعی کنن زندگی رو به پیش ببرن.   

سلام

ایموجی هوشمندانه ای بود ، ایول   

.

.

من استاد نیستم ، شاگرد شاگرد شاگرد ....

پیشنهاد میکنم کتاب صوتی کیماگر رو گوش کنید ، من خیلی گوش کردم ، خیلی ، ده ها بار و هر بار یه چیز جدید ازش یاد گرفتم و میتونم بگم جاهایی خودمو گذاشتم جاش تا ببینم کجام؟ نمیخوام شما رو مقایسه کنم و بگم شما جای فلان شخصیت ( گوش کنید متوجه میشین منظورمو ) همه ما یه سفر در پیش داریم ، خود این سفر ما خودش چندتا ایستگاه داره که یه جاهایی میریم و با یه ادم هایی اشنا میشیم و هر کدومشون یه درسی برای ما دارن. بعدش که اون درس رو یاد گرفتیم باید به ایستگاه بعدی بریم و موندن بی فایده است. بی تعارف بگم نینی سایت برای من همینطور بود. یعنی اون چیزی که میخواست بهم یاد بده رو یاد داد و دیگه نکته جدیدی برای من نداره . بهم دوستان خوبی داد تا مثل کیمیاگر من رو تا دم اهرام ببره و اونجا تازه بفهمم گنج من کجاست. به خدا میخوام تک تک دیالوگ های کیماگر رو اسم ببرم ولی میترسم باز یه کاربر که نه میدونه سر و تهش کجاست بیاد از ظن خودش یه گزارش الکی بزنه.

.

.

ولی یه جای داستان کیماگر شاید شبیه داستان شما باشه ، سانتیاگو ( همون شخصیت اصلی داستان ) دنبال گنج خودش توی اهرام میگرده ولی این وسط به چیزهایی میرسه که فکر میکنه گنجش در واقع اونی هست که الان بهش رسیده و کیمیاگر در این مورد بهش هشدار میده. توی زندگی ما هم از این گنج الکی ها داریم و فکر میکنیم این اصلی هست ولی نه اینطوری نیست./ بابت کامنت هاتون صمیمانه تشکر میکنم   

2