من این بچه رو نمی شناسم. اما از رو اطلاعات شما به نظر شخص من جای حسودی خیلی زیادی نداره. من خودم ترجیح می دم بچه م به ترتیب مراحل رو بگذرونه و زودتر وارد دانشگاه نشه. البته نه اینکه الزاما بد باشه، در صورتی که فرد واقعا به صورت خارق العاده ای از همسن هاش جلوتر باشه قابل توجیهه. ممکنه کیس اینشون اینطوری باشه اما اگر حاصل زحمت بی اندازه و زدن از سایر فعالیت های مناسب سن باشه واقعا ارزششو نداره.
اینو به عنوان کسی می گم که خودش یه سال زود رفته دانشگاه و الانم در حال اتمام دکتراست. همسرم هم دکترا داره. یعنی اینطوری نیست که مدرک کلا برام مهم نباشه :)
اما زندگی رو به قول مورخ ها باید توی longue duree یعنی طولانی مدت سنجید. ایا بیست سال بعد، سی سال بعد، این ادم خوشحال و سالم و موفقه؟ از حالا معلوم نمیشه....