من یه دوستی دارم که همیشه طوری رفتار می کنه که انگار با من خیلی صمیمیه منم دوستش دارم ولی یه مدتیه که رفته رو اعصابم
این دوستم هر وقت منو میبینه سریع میاد به من میچسبه و مدام با روی خیلی باز شروع می کنه صحبت کردن در مورد حرفای بی ربط و خیلی از مشکلات زندگیش رو به من میگه طوری که من بعد یه مدتی می دیدم از خودش بیشتر دارم برای زندگیش غصه می خورم و گاهی موضوع خیلی پیش پا افتاده تر از اونی بوده که تعریف می کنه و انگار فقط می خواد یجورایی جلب توجه کنه
حالا مشکل چیه این که من حدود یه سال تموم همه غصه زندگیم شده بود مشکلات این دوستم. ولی اون فقط این صحبتای سطحی و مشکلاتش برای منه و چندبار شده تا حالا که وقتی با بقیه بچه ها قراری میذارن برای بیرون رفتن یا هر کار گروهی دیگه با همه هماهنگ می کنه الا من. قبلا فک می کردم اتفاقیه و یجوری خودمو میرسوندم به بچه ها اما الان می بینم همیشه فقط منم که از همه چی بیخبرم و با من هماهنگ نمی کنه. امروزم دیدم داره با بچه ها یه قراری رو هماهنگ می کنه ولی یواش صحبت می کرد تا من متوجه نشم. خیلی ناراحت شدم ازش. موضوع رو بهش گفتم میگه اصلا برنامه ای نبوده تو چقد حساسی مگه حالا ما رفتیم تو رو نبردیم که ناراحت میشی. با اینکه دو سه روزه از این و اون تو شرکت می شنوم که داره قرار یه سفر دو سه روزه رو با بچه ها میذاره.
بنظرتون من حساسم؟ آخه خیلی حس بدی دارم وقتی همه از یه چیزی اطلاع دارن بعد من مث اسکولا دارم مات و مبهوت نگاه می کنم تا بفهمم چی شده. اینم بگم اکثرا فکر می کنن چون اون به من نزدیکتره حتما اول به من میگه و من در جریانم