مث من احمق نباشید دوست داشتنای پسرا باورکن نکنید تا یکی گفت دوبار دوست دارم سریع باور نکنید نمیگم همه آره منم دیدم بعضیا دوست پسر داشتن واقعا دوستش داشتشون داشته ولی سهم من نشده ازاونا یه مشت لاشی بودن که دنبال سواستفاده بودن منم اینقدر محبت ندیده بودم خانواده سردی داشتم از وقتی یادمه مامانم همیشه میزد توسرم نمیگم عالی بود نه ولی مستحق تحقیر شدنای توسط مادرم وپدرم نبودم همه میزدن تو سرم بااینکه دانشگاه دولتی قبول شدم یه رشته خوب که الان دستم تو جیب خودمه دختر فلانی که دانشگاه آزاد یه رشته بدون کنکور میخوند میزد تو سرم همیشه تو سری خور بودم واسه همینم تا هرکسی میومد سمتم می‌گفت دوست دارم فک میکردم چه گلی زده به سرم چون محبت ندیده بودم همون محبتای مسخره و الکی اونا گنده میکردم واسه خودم هی کوتاه میومدم تو رابطه اونی که حتی بیشتر خرج میکرد من بودم چون عزت نفس نداشتم همیشه این ته ذهنم بود من چی دارم که این باید دوستم داشته باشه همیشه تحقیرهای مادرم بخصوص میومد تو ذهنم به طرف حق میدادم
که اره تو اونقدر خوب نیستی مامانم همیشه میزد توسرم تا اینکه رفتم خوابگاه دخترای اطرافمو دیدم هم سن سالم بودن ولی حتی نیمرو هم نمی‌تونستن بپزم من آشپزی از نظر مرتب بودن خیلی بهتر بود 🥲 اینا همون دخترایی بودن که همیشه میزدن تو سرم الان همون هم اتاقیام ازدواج کردن زنگ میزنن به من ازمن دستور آشپزی میگیرن ولی مامانم همیشه جلو همه این بی عرزه اس هیچی بلد نیست ای کاش خدا اینو بهم نمیداد اون موقع همش میگفتم مگه دخترای دیگ چیکار میکنن رفتم خوابگاه دیدم طرف واسه اینکه ظرف نشوره تو ظرفی که دو روز پیش غذا خورده بود کپک زده بود غذا میخورد طوری که به من میگفتن تو خیلی تمیزیی ولی همیشه تو سرم زدن اینقدر تو سرم زدن که هیچ ارزشی واسه خودم قائل نبودم
همیشه میگفتم من خوب نیستم چرا یکی باید دوستم داشته باشه همیشه آدمایی که اومدن سمتم همینو بهم القا کردن من الانشم نمیگم خوبم ولی حتی اگه بد عالمم بودید محبت گدایی نکنید یکی یکم سرد شد دیگ بگید خداحافظ مث من تحقیر نشید
