من خیلی کمک شوهرم کردم از صفر از بی پولی مطلق خودشو بکشه بالا من معلم بودم اون بیکار باهم دوست بودیم خودم براش کتابا رو خلاصه کردم خودم براش خریدم که بخونه قبول شه شد جلو خانواده وایستادم به اجبار باهاش ازدواج کردم ماشینمو فروختم طلاهامو فروختم خونه خریدیم شغل دوم زد الان همه بهش احترام میزارن همه رو اعتبارش قسم میخورن حس غرور بهش دست داده با من جوری رفتار میکنه انگار برده شم انگار که من تازه از راه رسیدم به جا اینکه با من خوشی ها رو تقسیم کنه بهم میگه تو نبودی من الان زندگیم و کار و بارم خیلی بهتر بود ... دلم نمیاد اینهمه زندگی که با خون دل ساختم بزارم کنار یکی دیگه بیاد حالشو ببره چه کنم دلم مخاد اول اونو بکشم بعد خودمو
لعنت به آدم قدرندان
خونه به نام کیه؟
چقدر بی چشم و روئه.چر ا میگه بهتر بود؟
دیگه وقتی،به یه مردی زیادی بها دادی و ساپورت ش کردی همینه بچه دارین؟
اموال به اسم کی هست ؟
این همه کمک مالی کردی یعنی همه به اسم شوهرت هست؟
وقتی دستیو ک بهت نون میده گاز میگیری دنیا مجبورت میکنه پایی رو ببوسی ک لگدت میزنه
شوهرت دچار این میشه
وقتی تصمیم گرفتی نقش مادر رو براش بازی کنی نه همسر
باید فکر اینجاشم میکردی عزیزم
حالاهم کاری نداره اگه خیلی اذیتی چیزایی که دادیو پس بگیرو خداحافظ
کمک خوبه ولی نبابد همه صد درد صد خودتو برا یکی بزاری یا حداقل بابد یه چیزی بنام خودت میزدی که نتونه جا بزنه
اصلا مردها خودشون از زنی که ساپورتشون کنه خوششون نمیاد طبیعتشون اینه
مهریه داری?
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
