ز.ن.د.گ.ی.پ.ر
زهره فکور صبور خودکشی کرد من جرئتشو ندارم وگرنه منم به مرحله ایی رسیدم که جز خودکشی چاره ای نیست.نمی دونم دعایی که واسه رسیدن مرگم کردم کی تحقق پیدا می کنه صبرم کمه غصه هام زیاد
استخونام از غصه از تو می سوزه ولی مجبورم وانمود کنم چیزی نیست.خدایا کاش منم مثل بقیه آدما عقل داشتم و کاش مثل بقیه فکر می کردم.اینجا ایرانه و هر کاری بکنی تا لهت نکنن ولت نمی کنن.کاش راهی داشتم می رفتم خارج از کشور.خیلی احمقم خیلی احمق.......خدایا من تو رو با چی عوض کردم با چی چه جوری بهت برگردم چه جوری بیام پیشت
خواهش می کنم اجازه بده این دفعه اون آیه ایی که دقیقا جواب سوالای من بود ازت پرسیدم واقعی باشه وتحقق پیدا کنه.دیگه شرایط مثل قبل نیست و زندگی مثل قبل نیست.من ازت این یه چیزو خواستم خواهش می کنم ردش نکن هر چند علی رغم میلم این دعا رو کردم.به پدرم و مادرم رحم کن به خاطر اونا بذار برم از اینجا.بذار برم دلم خونه .....بذار برم اینا هم راحت باشن جز دردسر چیز دیگه ای واسشون نداشتم.شرمنده ام.اگه با مرگ من این مشکل حل میشه من راضیم.اونا هم دیگه نمی تونن منو اینجوری تحمل کنن خودم نمی تونم وانمود کنم همه چی مثل قبله.خواهش می کنم کمکم کن.فقط با فکر سوره های خوبی که باز می کنم میاد یکم صبرم زیاد میشه ولی شرایط من با اون سوره قابل مقایسه نیست پس نباید خودمو گول بزنم فقط ازت می خوام کمکم کنی بذار بیام اون دنیا می خوام بیام با این که دل کندن از خانوادم و دنیا سخته ولی چاره ای نیست.نجاتم بده مرگمو جوری قرار بده که هرچی مشکل واسم درست کردن حل بشه با نحوه مرگم.
