زِ حد بگذشت مشتاقی و صبر اندر غمت یارا
به وصلِ خود دوایی کن دلِ دیوانه‌ی ما را
علاجِ دردِ مشتاقان، طبیب عام نشناسد
مگر لیلی کند درمان، غمِ مجنونِ شیدا را
چنان مشتاقم ای دلبر به دیدارت که از دوری
برآید از دلم آهی، بسوزد هفت دریا را...
از سعدی
بماندبه یادگاری برای دلی که هنوز ذره ای آروم نشده
دیوانه دیدار تو هم جان جانم فندقی ام
در تاریخ 11/12/1402
از جانب محمد بامداد برای کسی که هنوز دوستش دارم
(۳ ماه از کرج گذاشتم رفتم و کسی ازم خبر نداره و به زودی مسافر مقصدی دور تر میکنم که کسی حتی منو نشناسه )
