من به بعضی چهره ها چون زود عادت میکنم
پیششان سر بر نمی آرم، رعایت میکنم
همچنانکه برگ خشکیده نماند بر درخت
مایه ی رنج تو باشم رفع زحمت میکنم
این دهانِ باز و چشم بی تحرک را ببخش
آنقدر جذابیت داری که حیرت میکنم
کم اگر با دوستانم می نشینم جُرم توست
هرکسی را دوست دارم در تو رویت میکنم
فکر کردی چیست موزون می کند شعر مرا؟
در قدم برداشتن هایِ تو دقت میکنم
یک سلامم را اگر پاسخ بگویی می روم
لذتش را با تمام شهر قسمت میکنم
ترکِ افیونی شبیه تو اگرچه مشکل است
روی دوش دیگران یک روز ترکت میکنم
توی دنیا هم نشد برزخ که پیدا کردمت
می نشینم تا قیامت با تو صحبت میکنم
