سلام لطف سرزنش نکید خودمم میدونم ریدم دوساله ازدواج کردم هر دو کم سن بودیم خیلی دعوا ی الکی داشتیم سر لج بازی بت اینکه پیش پادر سوار و پد شوهر زندگی می‌کردیم تو ی خونه دیگ بدتر و منم اون اولا هرچی میشد زنگ میزدم خانوادم البته تو دعواها شوهرمم بی تقصیر نبودااا اونم رفیق باز عصبی ی مدت بیکار تا این اینکه دعوای بدی گردیم کتک کاری تا حالا اینجوری نزده بود کنار انگشت پام ترک خورد گچ گرفتم اومدم خونه پدرم برای مهمونی تا ۵ جیزی نگفتم پیش خودم زنگ میزنه میاد دنبالم ک بازم بی محلی کرد خیلی مغروره خلاصه این قهر کشید تا دوماه سر لج افتاده متنفره از اینکه بری خونه پدر وقتی قهریم خانوادش قبلا میومد دنبالم الان نیومدن میگن خودشون باید حل کنن مشکلات رو اونم مغرور حرف از طلاق نزده ولی همش از من گلایه داره اینا منم موندم این وسط چ گوهی بخورم
منم الان همین وضعمه.نمیدونم چ گوهی بخورم
نمیدونم فاز پدر مادرا چیه که زود بچه هاشونو شوهر میدن یا زن میدن
کاری نکن بمون خونه پدرت فعلا.
نهایت پدرت ب پدرش بگه تکلیف بچه ها چی میشه
هردو مقصر هستید
وقتی خانوادش میومدن دنبالت بخاطر همین بدعادت شدی
بعدشم بزرگ ترین اشتباه اینه که زنگ میزنی به خانوادت
همین باعث میشه قبح خیلی چیزا بریزه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
46 ثانیه پیش
48 ثانیه پیش
59 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
