دیروز بود که یکی از بابت کامنتم و نگرانی که برای خودش داشتم.گفت اره باید بریم مشاور.
من تجربه خودمو میگم.قصد جسارت به توانایی های افرادی که تحصیلات دانشگاهی یا حوزوی از بابت مشاوره دارن.ندارم.
ولی خب من تو جریان چند ماه عقدم که میخواستم تمام تلاشمو بکنم تا همچیز درست بشه.
به چندتا مشاوره دینی و دانشگاهی برخورد کردم که اصلا علم و تجربه کافی نداشتن.متاسفانه.
یعنی اینجور بگم که بر فرض بر فرض بر فرض
میری مشاور که بگی طرفت کتکت میزنه،تحقیرت میکنه،و کلی مشکلات دیگه
ولی وقتی از مشاوره برمی‌گردی.همون طرف با این رفتارها میگه: مشکلت حل شد؟؟
در واقع نه تنها به اشتباهش پی نمیبره.بلکه مطمئن میشه که کارش درسته.من هرکاری کنم افرادی و مشاوره هایی هستن که بهش بگن(به زنم): زنگ بزن،تو برو سمت شوهرت.
و با خودش فکر کنه این حقه منه که مثلا کتک بزنم و زنم اگر شکایت کنه پس مشکل از اونه.
بنابراین
ترجیحم برای حل تمام مشکلاتم استفاده از تجربه دیگران.و تجربه یک فرد عاقل که بهش اطمینان دارم و جمع بندیه اونه.
در واقع اگر هم مجبور بشم برم سمت روانشناس و طبق معمول با تحقیق یا معرفی کردن....
هیچوقت در جلسه اول و دوم یا تا زمان اینکه حرفای منو شنید و راهنمایی نکرد که چحور میشه این مشکلو حل کنم.
نفره دومیو دعوت به این جمع نمیکنم
باید بدونم که آیا راه حل اشتراکی(همکاری زن و شوهر برای حل مشکل) میده.یا میگه تو فقط و فقط وظیفه داری و خودت به تنهایی برای این مشکل تلاش کنی.و از این قبیل حرف ها...
متوجه میشی چی میگم؟
بعضی وقتا ضرر پولی جبران میشه.( مثل هزینه برای امتحانِ مشاوره های مختلف..)
ولی ضرر تایید یا هرچیزی که برای یه نفر که انگیزه قتل داره و منتظره تلنگر برای کشتنه،جبران نمیشه.
بعضی وقتا یه رابطه رو نباید اصلا وقت بزاری که ترمیمش کنی.
چون اون رابطه مثل این میمونه که.بنا مهارت لازمو داره.پول هست.ولی مصالح و زمین گنیدیده ،خراب و به درد نخوره.
و تو اگر این ساختمونو با اصرار بسازی حتی با مهارت زیاد بنا در آخر یک زمانی که دور هم نیست.رو سر خودت خراب میشه.
پس مواظب تصمیم هاییکه میگیری باش.
