♥️♥️♥️ مـــــــــــادرانــــــــــــــه ♥️♥️♥️

نامه ای سرگشاده به والدین دکتر اسما عاقبتی، روانشناس بالینی و متخصص در زمینه کودک و نوجوان به مناسبت روز کودک در نامه ای سرگشاده از زبان کودکان با والدین و بزرگسالان سخن می­گوید. پدر و مادر عزیزم! سلام. امروز روز من است و به همین بهانه فرصت یافتم تا از خودم و دنیای درونم با شما حرف بزنم. تمام روزهای سال، من آن چه را که شما برایم نوشته­اید می­خوانم و قصه­هایی را که برایم می­گویید می­شنوم، اما از شما خواهش می­کنم فقط همین امروز به حرف­های من گوش کنید و نامه مرا بخوانید. لطفا با من بازی کنید باور کنید می­دانم که دنیای بزرگترها پر از استرس و کار و گرفتاری است اما هر شب که شما به خانه می­آیید ته دلم آرزو دارم کمی با من بازی کنید. نیازی نیست که ساعت­ها برای من وقت بگذارید، من تنها به ده دقیقه زمان احتیاج دارم تا بتوانم به کمک بازی، نقاشی یا درد دل کردن حرف­ها، ترس ها، نگرانی ها و شادمانی­های کودکانه­ام را به شما بگویم. اگر باورنمی­کنید از همین امشب شروع کنید و فقط شبی ده دقیقه با من بازی کنید. بعد از چند روز خودتان از نتیجه کار شگفت زده می­شوید. البته یادتان نرود که هر شب به یادم باشید. من دلم می­خواهد در هر شبانه روز ده دقیقه از وقت پدر و مادرم فقط به من اختصاص داشته باشد. خواهش می­کنم این قدر به من دستور ندهید "لباس­هایت را آن جا بگذار"، "غذایت را نریز"، "خوب رفتار کن"، "آرام باش" و.... فکر می­کنید این جملات را من روزی چند بار می شنوم؟ من که خیلی خوب نمی­توانم بشمارم اما شما که ریا ضی­تان خوب است یک روز، فقط یک روز، تمام دستوراتی را که به من می دهید بشمارید. بعد با خودتان فکر کنید اگر رئیس­تان هر روز این قدر به شما دستور می­داد حاضر بودید برایش کار کنید؟ می توانستید دوستش داشته باشید؟ اعصاب­تان خرد نمی شد؟ باور کنید من با شنیدن این همه دستور چیزی یاد نمی­گیرم. اگر رفتارهای من را دوست ندارید به جای هزاران دستور، الگوی مناسبی برای من باشید و زمانی که کاری را درست انجام می­دهم تشویقم کنید. خودتان می­بینید که چقدر زود همان کارهایی را انجام می­دهم که شما دوست دارید و رابطه­ام با شما عالی می­شود. من را با هیچ کس مقایسه نکنید به جای این که در نوجوانی و جوانی افسوس بخورید که چرا من این قدر اعتماد به نفسم پایین است، غمگین و خجالتی هستم یا نمی توانم روی پای خودم بایستم امروز به فکر من باشید. می­دانستید که پایه­های اعتماد به نفس من از دوران نوزادی بنا می شود؟ پس از همین لحظه با اجتناب از مقایسه کردن من با کودکی خودتان، خواهر و برادرهایم یا بچه­های فامیل به من کمک کنید تا شخصیت منحصر به فرد خودم را بشناسم و دوست بدارم. هیچ آدمی نباید و نمی­تواند شبیه دیگران باشد. مگرخود شما دقیقا مثل خواهر یا برادرتان هستید؟ به جای مقایسه کردن، لطفا با جملاتی ساده ویژگی­های مثبت من را به خودم بگویید و به خاطر آن­ها تشویقم کنید. به علاوه کمکم کنید تا رفتارهای ناخوشایندم را تغییر بدهم. به من نگویید که دوستم ندارید من فقط یک لیوان آب را روی میز ریختم و شما به من می گوید: "دیگر دوستت ندارم"! اگر کسی این حرف را به شما بزند چه احساسی خواهید داشت؟ اگر آن فرد مهم­ترین آدم زندگی­تان باشد چه حالی پیدا می­کنید؟ اگر ضعیف و ناتوان باشید و به خاطر کاری که انجام داده­اید خیلی هم خجالت بکشید با شنیدن این جمله چکار می­کنید؟ آرزوی من این است که یک روز بتوانم به خوبی شما همه کارها را انجام دهم و رفتارهای مناسبی داشته باشم. باور کنید تمام سعیم را می­کنم، اما تا آن زمان به کمک شما احتیاج دارم. اگر به جای این جمله به من بگویید که "این رفتارت خوب نیست" و به من آموزش بدهید که آن کار را چطور انجام دهم یا چگونه رفتار خوبی داشته باشم، قلب کوچک من را نمی­شکنید. در تربیت من هماهنگ باشید والدین عزیزم! اگر دستوراتی که به من می­دهید متفاوت باشند نه تنها چیزی یاد نمی­گیرم بلکه سردرگم و گیج هم می­شوم. دنیا برای من مکان بزرگ و ناشناخته­ای است که می خواهم با کمک­تان آن را بشناسم. اگر یکی از شما به من بگوید نمی­توانم تا دیروقت بیدار بمانم اما دیگری بگوید می­توانم هر کاری دلم می خواهد بکنم من فقط متعجب و مردد می شوم و نمی­دانم باید چه کنم. لطفا کمی وقت بگذارید و روش­های تربیتی­تان را با هم هماهنگ کنید، بعد آن را در مورد من اجرا نمایید. این طوری همه­مان راحت­تر خواهیم بود و زودتر به نتیجه می­رسیم. به علاوه من هم این قدر گیج و هراسان نمی­شوم. فرزندپروری سخت ترین کار دنیاست در نهایت متشکرم که نامه من را خواندید. امیدوارم مطالب آن به کارتان بیاید. فقط می خواستم یادآوری کنم که فرزندپروری دشوارترین کار دنیاست. اگر برای شغل خود روزی 8 ساعت وقت می­گذارید یادتان باشد که کار مهم­تری در منزل دارید و آن تربیت من است. آیا برای پرورش من هم به اندازه کارتان وقت و انرژی می­گذارید؟ در ضمن به خاطر داشته باشید که همه والدین در این راه خطاهایی را مرتکب می­شوند و گاهی با فرزندان­شان بدرفتاری می­کنند اما ما کودکان به والدین­مان امیدواریم. می­دانیم که شما تلاش می­کنید تا با روش­های بهتری عشق خود را به ما اثبات کنید و ما هم قول می دهیم این عشق را به فرزندان­مان منتقل کنیم. به امید دنیایی شادتر

در انتخاب مهد کودک و مهمترین نکته.... باید بین انتخاب شخصیت کودک و شخصیت مهد هماهنگی وجود داشته باشد کودک فعال باید به مهدی برود که فعالیت‌هایی حرکتی زیادی دارن و کودک آرام و دیر انس به مهدی آرام رود کودک دیر انس ممکن هست برای عادت به مهد نیاز داشته باشد حدود دودسته والد او را همراهی کند این کودک ممکن هست در محیط سازماندهی شده بهتر پیشرفت کند در حالیکه کودکی دیگر در محیطی منعطف رشد بیشتری کند در پایان تجربه اولیه کودک در مهد و مراکز آموزشی چگونگی پیش رفت تحصیلی او را رقم می زند امیدواری ارائه این نکات تلنگر های مهمی برای ارزیابی و تحقیق عملکرد یک مهد خوب در ذهن شما زده باشد

آنقدر بغلش نکن ، بچه بغلی میشه ها شاید این جمله را از زبان مادربزرگها شنیده باشید. معمولا مسن ترها عقیده دارند در آغوش گرفتن زیاد نوزاد موجب لوس شدن او یا به اصطلاح عام موجب بغلی شدنش می شود. اما صاحبنظران حوزه پرورش کودکان امروزه چندان با این نظر موافق نیستند. دکتر منصور بهرامی متخصص کودکان در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان ایسنا - واحد علوم پزشکی ایران گفت : مهمترین موضوع در پرورش کودک توجه و مراقبت از او از لحظه تولد است که این توجه باید در بالاترین میزان خود باشد چرا که کودک از لحظه تولد دارای لامسه و چشایی و حواس کامل است و این حواس باید هر چه بیشتر تقویت شوند. وی در ادامه افزود: بیشترین میزان رشد مغز در 5/1 سال ابتدای زندگی است به طوری که این میزان تا 90 درصد نیز می رسد بنابراین والدین در همین زمان است که باید تمام تلاش خود را برای رشد کامل و تکامل مغز کودک به کار گیرند. برخلاف عقیده برخی والدین هر چه نوزاد بیشتر مورد توجه قرار گیرد و در آغوش گرفته شود بیشتر با اصوات و تصاویر افراد آشنا شده و حواس و حتی تکلم وی تقویت می شود و هیچ گاه موجب لوس شدن یا بغلی شدن کودک نمی گردد و می توان گفت این تفکر که کودک به اصطلاح بغلی می شود ، اشتباه می باشد. گفتنی است: کودک به خصوص در سالهای اول زندگی به هیچ وجه نباید احساس نگرانی، ترس و یا ناامنی داشته باشد چرا که در طولانی مدت در روحیات و حتی شکل گیری شخصیت وی تاثیر گذار است. شایان ذکر است: اگر در آغوش گرفتن کودک همراه با صحبت کردن با وی باشد می تواند تا حدی در قدرت تکلم و شنوایی کودک موثر واقع شود. میدانیم در 14 ماه اول مهمترین موضوع نوزاد امنیت و آرامش اوست پس هر وقت به آغوش شما نیاز داشت او را در آغوش بگیرید و حتی تا آنجا پیش بروید که اگر نیاز شد تمام مدت روز با یک وسیله مخصوص نوزاد او را به بدن خود آویزان کنید تا این نوزاد به آرامش و امنیتی که نیاز دارد برسد و تا وقتی که خودش مایل نبود او را از خود دور نکنید. لذا از زمان تولد تا حدود ۱۴ماهگی می بایست نیاز کودک بلافاصله بلافاصله بلافاصله برطرف شود و به هیچ عنوان موضوع لجبازی یا چیز دیگری مانع از این نخواهد شد که شما به میل کودک عمل کنید. هرچه کودک شما در این سنین گریه کمتری بکند سالمتر خواهد بود و به میزانی که گریه میکند و ناراحت است و مشکل دارد آسیب شدیدتری بر او وارد میشود. اصولا تا ۳۶ماهگی پادشاه و فرمانده کودک است و پدر و مادر نوکر و خدمتگذار او هستند و هر زمان و هرچیزی باید مطابق میل او عمل شود طوریکه او در پایان این سنین به این نتیجه برسه که دنیا جای خوبیه و من به راحتی میتونم نیازهامو براورده کنم.

.

تماشای تلویزیون با توجه به تحقیقات اخیر دانشمندان و توصیه اکادمی پزشکی اطفال امریکا، برای کودکان زیر دو سال به دلیل آسیب به مغز در حال رشد کودک مجاز نیست. بعد از دو سالگی بین نیم ساعت تا یکساعت در روز مجاز است. بهتر است مراقب محتوای کارتونها باشید زیرا بزرگترین دلیل بی قراری و کابوس شبانه در کودکان هستند. اگر میخواهید زبان دوم به فرزندتان بیاموزید، به جای تماشای تلویزیون که باعث افزایش خطر کمبود توجه و تمرکز در سنین مدرسه میشود، یا سی دی های (کلاه برداری) نظیر بی_بی_انیشتن که به دلیل شکایت از آنها در امریکا از مردم خواسته شده مرجوع کنند، از سی دی های صوتی استفاده کنید. فراموش نکنید کودک باید زبان دوم را با حرف زدن بیاموزد نه با خیره شدن به صفحه دیجیتالی

پدرمیگوید : من نمی دونم تو بکی رفتی ،.؟ این کارهایی که میکنی همش فکر میکنم به داییت رفتی مادر میگوید چرا داری برای بچه الگو سازی میکنی؟ آگه ی درصد هم قرار بود این بد رفتاری را کنار بزاره با این الگو سازی تو دیگه حتما انجامش میده کودک با خودش فکر میکند : من که دایی را دوست دارم اما بابام ازش بدش میاد مامانم هم میگه من دیگه واقعا مثل اون میشم .... آیا کودک متوجه بد رفتاریش شد؟؟ !! پدر از کدام رفتار کودک رنجید؟؟!! آیا مادر به کودک روش صحیح رفتار را آموخت؟؟!! آیا مادر اصول فرزند پروری صحیح را به پدر آموزش داد؟؟!!

دکتر غلامعلی افروز: اگر تربیت کودک را به ده بخش تقسیم کنیم. نه بخش آن وظیفه مادر و یک بخش مانده، وظیفه پدر است. یک بخش تربیتی پدر بسیار مهم تر از نه بخش تربیتی مادر است. یک بخش تربیتی پدر عبارتست از : دادن حس آرامش و امنیت روانی به مادر. همسری که توجه و محبت و احترام کافی از شوهر خود دریافت می کند، احساس آرامش و امنیت روانی می کند و این آرامش و امنیت روانی را به فرزندان خود انتقال می دهد و فرزندانی دلارام تربیت می کند.

امروزه یکی از منسوخ ترین روشهای تربیت کردن اطفال کتک زدن یا تنبیه بدنی است ، راههای بهتر و عملی تر و موثرتری برای تربیت فرزندان وجود دارد ۱ سعی کنید طبع و مزاج طفل خود را بهتربشناسید: بعضی بچه ها در مقابل گرسنگی و یا سر و صدا و یا هرگونه تغییر فیزیکی دیگر بیش از سایر اطفال حساسیت نشان می دهند و اینها گروه بچه های مشکل را تشکیل می دهند وعده های غذای این اطفال و حتی دفعات شیر خوردن آنان در زمان شیر دهی باید مکررتر و نزدیک تر باشد بعلاوه میزان سر و صدای منزل و منجمله صدای رادیو و تلویزیون را باید بسیار کوتاه نمود و در اینصورت از بد خلقی و خشم آنان کاسته خواهد شد . 2 گاهی اوقات پدر مادر ممکن است دچار مشکلاتی مانند اختلال کنترل تکانه (افرادی که نمی توانند غرایز و خشم خود را کنترل کنند ) باشند در اینصورت طرف مقابل رل میانجی را بر عهده خواهد داشته و هنگامیکه علائم از کوره در رفتن را در همسر خود درک می کند باید به نحوی فعال تر نگهداری طفل را برعهده گیرند تا وی خونسردی خود را بدست آورد . ۳ پدر و مادر باید در ایجاد انضباط در طفل همسو باشند. هنگامیکه طفل عملی ناهنجار انجام می دهد باید هر دو یک جور قیافه بگیرند، مثلا اگر طفل چیزی را پرتاب کرده یکی از والدین عصبانیت نشان داده و دیگری لبخند بزند مسلما عمل خطا تکرار خواهد شد . ۴ موثرترین و بحرانی ترین زمان ایجاد انضباط در اطفال بین 1/5 3 سالگی است که معنای بله و نه در آنان شکل می گیرد بهترین واکنش بعمل خطا مانند پرت کردن اشیاء و کتک زدن و هل دادن اطفال , پس از آنکه با بی توجهی اولیه رفتار ناهنجارباز هم ادامه پیدا کرد، ابراز قیافه ای اخمو عصبانی و احیانا با صدای بلند ( نه در حد داد زدن ) خطاب کردن اوست و بالعکس در مورد اعمال خوب مانند بازی با دیگران و دادن اشیاء به والدین (به قصد کمک ) پاسخ با آوای دلنشین و ملایم و لبخند مناسب وتشویق او به صورت کلامی (آفرین دختر عزیزم) خواهد بود. ۵ هرگز نباید به قصد رهایی از دست جیغ زدن طفل سعی در بر آوردن خواسته وی بنحو فوری نمائیم مثلا اگر طفل مکررا پا به زمین کوبیده و یک شی خطرناک یا شکستنی را درخواست می نماید و یا می خواهد خوراکی دلخواه خود را در ساعت نامناسبی بدست آورد نباید تسلیم وی شده و مطابق خواسته او رفتار نمائیم زیرا در اینوصورت الگوی نامناسب رفتاری ایجاد شده و کودک سعی میکند درمراحل بعدی نیز از این طریق مشکلش را حل کند . ۶ اصل تربیت رفتار بالینی بر مداومت و تکرار استوار است طفل باید درک کند که پاسخ ما به رفتار ناهنجار وی ثابت است. (یعنی والدین به قوانینی که وضع میکنند معتقد و متعهدند) ۷ هرگاه پدر و مادر خود را عصبانی حس می کنند باید بلافاصله هر وسیله ای که در دستشان است بر زمین بگذارند اکثر صدماتی که در طی مراحل خشم بر اطفال وارد می شود ناشی از ابزار و وسائل مانند کمربند و خط کش و امثالهم می باشد. ۸ فرق رشوه و جایزه :هیچگاه نباید خوراکی یا شئی دلخواه را پیشاپیش به طفل بدهیم که او قول بدهد بچه خوبی باشد این روش در رفتار درمانی مطرود شناخته شده است ۹ نباید کودک را بخاطرانجام عملی زشت در حضور دیگران، خجالت بدهیم زیرا این روش نوعی سوء رفتار به حساب می آید هرگز نباید به دلیل عملی بد یا سستی در انجام وظایف، خواهر و برادر و اطفال دیگر را به رخ او بکشیم زیرا این کار هم اتکاء به نفس وی را پائین می آورد. بچه های بیش فعال از قربانیان درجه اول کتک خوردن می باشند و اثبات گردیده است که هرچه بیشتر آنان را در معرض محیطهای باز مانند پارک قرار دهیم از میزان پرتحرکی مخربشان کاسته شده و رفتار مناسب تری پیدا میکنند. ممکن است یک پدر و مادر افسرده شیطنت طبیعی بچه را نا فرمانی و بی ادبی تلقی نمایند و در نتیجه او را بدلیل بی حوصلگی خودشان کتک بزنند افسردگی جرم و جنایت نیست بلکه یک بیماری قابل درمان است که درمان آن ناجی والدین و طفل خواهد بود

مامانایی که میگن بچه مون بد غذاست بخونن::: تغذیه کودک علل بدغذایی کودک نوپا و راهکارهای مقابله با آن این امر ممکن است وسیله ای باشد که کودک می خواهد عدم وابستگی و استقلالش را نشان دهد. این خود بخشی از مراحل تکامل اوست. والدین اگر به کودک فشار بیاورند سبب کندی جریان ترشح معده کودک و مانع از هضم غذای وی می شوند. بعلاوه کودک از توجه والدین لذت می برد و می آموزد که امتناع از خوردن، یکی از راه های جلب توجه آنان است. کودک معمولا غذای بخصوصی را برای مدتی دوست دارد و بعد ممکن است به غذای دیگری علاقه نشان دهد. در این مورد، والدین باید تغییراتی از قبیل تغییر در درجه حرارت و یا نوع پخت، یا شکل غذا بدهد. برای کودکانی که گوشت تکه ای نمی خورند: بهتر است گوشت را به قطعات بسیار کوچک و ریز تقسیم کنید که به خوبی پخته شود مثلا به صورت حلیم گندم درآید. قطعات بسیار ریز گوشت را مخلوط با حبوبات کاملا بپزید و نرم کنید. همراه با یک قاشق غذا خوری روغن زیتون و یک قاشق مرباخوری آب لیمو ترش یا آب نارنج تازه به کودک بدهید. اگر کودک هیچیک از انواع گوشت را نمی خورد از جانشین های آن استفاده کنید؛ مثل زرده تخم مرغ، سفیده تخم مرغ، عدس، پنیر با بادام یا گردو، لوبیا چیتی پخته شده، بادام زمینی بدون پوست، شیر و ماست. برنج را در آب گوشت یا مرغی که می پزید بریزید و به صورت کته نرم، با انواع سبزی ها یا عدس ، به او بدهید. کودکانی که اصلا گوشت نمی خورند باید از نظر دریافت آهن مورد توجه باشند. برای کودکانی که تخم مرغ سفت شده را نمی خورند: تخم مرغ سفت شده را با کمی کره یا شیر نرم کنید. زرده و سفیده تخم مرغ را بزنید و داخل سوپ بریزید و بگذارید چند جوش بزند. تخم مرغ را بزنید و با نصف استکان ماست در ته قابلمه ای که برای او کته درست می کنید بریزید مثل ته چین برای کودکانی که شیر مادر یا هیچ شیر دیگری را نمی خورند: ماست را جانشین شیر کنید و دوغ و ماست را در وعده های غذایی کودک بگنجانید. با شیر و کره و پنیر و کمی آرد، سس درست کنید و روی ماکارونی یا روی سبزی های پخته شده بریزید. برای کودکانی که سبزی یا میوه نمی خورند: سبزی هایی مثل کرفس و هویج را بپزید (نه خیلی زیاد که له شود بلکه کمی ترد باشد) و بگذارید کودک آن را با دست بردارد و بخورد. اگر میوه نمی خورد، در تهیه ژله به جای آب، آب میوه بریزید؛ یا ژله درست کنید و تکه های بسیار کوچک میوه را به ژله اضافه نمائید

علل بدغذایی کودکان و راهکارهای مقابله با آن قسمت دوم اشتهای کودکان 1 تا 2 ساله چگونه است؟ کودکان در این سن استقلال خود را نشان می دهند و می خواهند که خودشان غذا بخورند. هنوز هم دوست دارند ریخت و پاش کنند و از انگشتان خود برای برداشتن غذا استفاده نمایند که این رفتار بخشی از مرحله تکاملی آنان است. کودکان ترجیح می دهند از غذاهایی استفاده کنند که مستقیما آن را به دست بگیرند و یا در بشقابشان جستجو کرده و آن را بردارند. عبور از یک سالگی به دوسالگی و بالاخره از تغذیه با مجموعه "شیر مادر+ غذای کمکی" به "غذای خانواده+ شیر مادر" مرحله مهمی از زندگی کودک است چون هنوز معده کودک گنجایش کمی دارد برای تامین کالری مورد نیازش باید وعده های غذایی متعدد داشته باشد و از میان وعده های سالم و مغذی استفاده نماید. برای ترغیب کودک به غذا خوردن باید غذای او را متنوع، خوشرنگ، خوشبو و با قوام و غلظت مناسب و به صورتی اشتها آور تهیه کرد و زمان خوردن را برای او دلپذیر و لذت بخش نمود.به کودک نباید به زور غذا داد. گاهی جدایی از مادر، بیماری کودک، شرایط خاص روحی کودک، شب نخوابیدن، عدم استفاده از آفتاب و هوای سالم و پاک، نداشتن فعالیت زیاد، گوشه گیری کودک و گاهی اوقات وسواس بیش از اندازه مادر در مورد اینکه موقع غذا خوردن باید همه چیز تمیز بماند و لباس کودک کثیف نشود و امثال آن ممکن است بر علاقه و اشتهای او به غذا و یا امتناع از غذا خوردن تاثیر گذار باشد. کودکان نمی توانند بیش از 5 تا 10 دقیقه پشت سر هم برای غذا خوردن وقت صرف کنند و اگر بتوانند سفره را ترک می کنند و بعد دو مرتبه برمی گردند. کودک باید غذا را سر میز و یا سر سفره خانواده، در محیطی تمیز، آرام، دوستانه، راحت، مطمئن و خوشایند صرف کند تا ضمن اینکه از غذا خوردن همراه دیگران لذت می برد طرز غذاخوردن و نحوه استفاده از قاشق، چنگال و لیوان را نیز بیاموزد. ضمنا غذا باید به شکلی باشد که خوردنش برای کودک آسان باشد. مثلا گوشت چرخ کرده را بهتر از گوشت تکه ای می پذیرد یا قطعات کوچک سیب زمینی و یا هویج پخته شده یا لقمه های کوچک غذا را با میل و رغبت می خورد. در ابتدا کودک 1 تا 2 ساله ممکن است برای گرفتن یا برداشتن غذا از انگشتانش استفاده کند ولی بتدریج می تواند در گرفتن قاشق، چنگال و لیوان مهارت پیدا کند. ظرف غذا باید کوچک و کمی گود باشد تا غذا از آن بیرون نریزد. قاشق و چنگال و لیوان هم باید کوچک، سبک و طوری باشد که کودک به راحتی آن را بردارد و نگهدارد. کودک را به ویژه در شروع غذا که گرسنه است، باید تشویق کرد تا علیرغم ریخت و پاشی که می کند خودش غذا بخورد، این کار را یاد بگیرد و مهارت و اعتماد به نفس پیدا کند، سپس وقتی خودش از خوردن خسته شد و یا در ضمن آنکه خودش غذا می خورد او را کمک کرد.

چکیده کلاس امروز " خشم" برای کودکان 3-5 سال خشم یک حس درونی هست دربرابر ناکامی تجربه میکنیم و پرخاشگری واکنش و ابراز کلامی و غیر کلامی خشم هست پس از حدود دوسالگی بچه ها از طریق مشاهده ما می اموزند وقتی به ناکامی دچار شدی برای کنترل محیط و اطرافیان داد بزن فحش بده بزن تو اتاق تاریک بنداز و. .. این کارها را برای کنترل دیگران و بچه ها ما در زمان عصبانیت انجام میدهیم بچه ها تا زیر 3-4سال توانایی کنترل احساسات شون را ندارن و قشقرق هاشون تا حدودی طبیعی هست اما در همین مرحله اونها در حال یادگیری هستند یعنی اونها به صورت غریزی متوجه میشن که کدام رفتار شون باعث شد زودتر بهشون توجه بشه توجه مثبت یا منفی اینجا باید به عکس العمل های خودتان در برابر بد رفتاری بچه ها دقیق بشید که آیا دارید موقع بد رفتاری نوازشش میکنید و..توجه مثبت یا دارید دعوات میکنید و..توجه منفی هر دو کار واکنشی هست در برابر خشم بچه که آگه حواستان نباشد هردو جنبه توجه مثبت و توجه منفی باعث تکرار بیشتر رفتار میشه تا الان متوجه شدیم که بچه ها از سنین نوپایی احساس خشم و ناکامی را تجربه میکنند وقتی به حدود دوسال میرسند عکس العمل هایی برای کنترل محیط و این احساس ناکامی شون نشان میدهند اینجا ما می خواهیم بد رفتاری بچه را کنترل یا متوقف کنیم پس بهش توجه میکنیم توجه مثبت یا توجه منفی اگر همه چیز آرام بشه یعنی بچه تسلیم بشه یا آرام بشه احتمال اینکه این چرخه تکرار بشه زیاد میشه یعنی بچه بد رفتاری میکنه بعد ما بهش توجه میکنیم بعد بچه توجه را میگیره و آرام یا تسلیم میشه بعد ماهی با سکوت بچه تشویق میشیم که باز هم اینکار را انجام بدهیم چگونه به کودکان آموزش دهیم خشمشان را کنترل کنند؟ این آموزشها از حدود 3 سالگی شروع خو اهد شد زیر دوسال باید خواسته بچه را بلافاصله برآورده کرد یا از طریق پرت کردن حواس و..بچه را آرام کرد 1 اول به عنوان والد باید خودمان آموزش ببینیم و بفهمیم که احساس های خشم ،غم ،ترس،...با انسان متولد میشود پس اول خودمان را باید بتوانیم تحلیل کنیم که اگر ما گریه میکنیم زیرش احساس غم هست ،یا خشم هست،یا ترس،... قدم دوم باید بفهمیم علت بد رفتاری بچه من چه احساسی هست غمگین هست ترسیده یا عصبانی هست پس اول باید علت را بفهمید و احساس زیر رفتار را شناسایی کنید مثلا وقتی مادری میبینه بچه اش داره گریه میکنه می توانه با دقت در محیط و یا پرسیدن چی شده از بچه علت گریه را بفهمه گریه میکنه چون وسیله اش را گرفتن(ناکامی و خشم) گریه میکنه چون تنها مونده(ترس) گریه میکنه چون فیلم گریه دار دیده (غم) در صورتی که کافیه کنارش بشید به بچه 3 ساله تا 7 ساله بهش ی کاغذ و مداد رنگی بدهی باهاش ی گفتگو کوتاه داشته باشید تا با احساساتش روبه رو بشه قدم چهارم به بچه بگید حالا احساست را برام نقاشی بکش ببینم چقدر عصبانی هستی چقدر ترسیدی چقدر ناراحتی؟ با این کار بچه هم آموزش میبینه احساساتش را با کلمات واضح بیان کنه هم ی برون ریزی احساسی شکل میگیره از راهی که بچه به خودش یا دیگران آسیب نزنه وقتی بچه نقاشیش را کشید میاره به شما نشون میده در زمان عصبانیت بچه نقاشی های اولش ممکنه خط خطی و پاره کردن کاغذ باشه شما فقط باید بگید اره معلوم خیلی عصبانی هستی و ی کاغذ دیگه بهش بدهی بعد کشیدن خط روی چند کاغد کودک آرام خواهد شد بعد کافیه شما بهش بگید فکر میکنم دیگه آرام شدی این روش چند فایده دارد 1 اول آگاهی از علت ها و احساسات 2 روش برونریزی احساسات به روش صحیح 3 تقویت هوش هیجانی و مدیریت بیان و درک احساسات 4 همدلی و تقویت ارتباط والد و کودک 5 یادگرفتن مهارت حل مسئله در کودکی