بازی یعنی اکتشاف، تخیل و هیجان. یک محصول آماده و قابل عرضه و خرید در بازار نیست. بازی- بازی واقعی- یعنی خودجوشی، کشف و خلاقیت. بازیهای قدیمی، مهارت مادامالعمری هستند که حس کنجکاوی را در ما ایجاد و برآورده می کند و فکر را باز میکند وموجب کاهش استرس و افزایش سطح انرژی میشود. کودکان یک حس و اشتیاق ذاتی به بازی دارند. بزرگسالان این را از دست دادهاند و یا مهار شده است، به همین دلیل آنها دیگر بازی نمیکنند. اهمیت بازی بازی تنها برای بچه ها نیست بزرگسالان و والدین حتی می توانند بیشتر از بچه ها بازی کنند. کودکان (وبزرگسالان) باید مهارت بازی کردن را یاد بگیرند. و تحقیقات نشان میدهد که خانواده بهترین مکان برای یادگیری این مهارتها است. نقش بازی در رشد کودکان نقش بازی کردن و ارتباط بازی فرصتی را برای کودک مهیا میسازد تا بتواند تواناییهای گفتاری، زبانی، شنیداری خود را افزایش دهد. حال چه او با خواهر و برادر یا دوست، یا والدین و یا به تنهایی بازی کند، در هر صورت کودکان در حین بازی صحبت میکنند و گوش میدهند. شاید برایتان عجیب باشد وقتی مشاهده میکنید که کودک شما در اتاق نشسته است و با اسباب بازیهایش یکی پس از دیگری صحبت و ارتباط متقابل برقرار میکند. شاید برایتان جالب باشد وقتی تماشا میکنید پسرتان مانند یک ابرقهرمان لباس برتن کردهاست و ار اسباب بازیهایش در برابر امپراتور بدجنس محافظت میکند. برای یک مادر خیلی ارزشمند بود که در یک ماشین از کار افتاده بنشیند و به حرف های پسرش گوش فرا دهد وقتی که او را بطور خیالی به شهر دیگری میبرد نقش بازی کردن و روابط بازی کردن به روابط و مهارتها وقابلیت های اجتماعی کمک میکند. کودکان در حین بازی با والدین یا دوستانشان یاد میگیرند که روابط به چه صورت انجام میگیرد.تعداد روابط دوستی و کیفیت آنها خود به تنهایی موجب فراگیر شدن بازی میشود. نقش بازی کردن و توسعه ادراکی بازی های تخیلی و نقش بازی کردن جز آن دسته بازی های موثری هستند که به طور رضایت بخش و کاربردی به رشد ذهن کمک میکند. کودکانی که چنین بازیهایی را انجام میدهند درارتباط برقرار کردن با افراد و محیط خود تبحر بیشتری نسبت به سایر کودکان دارند. این موضوع در تحقیقاتی در مورد کودکانی که نسبت به بقیه بیشتر تلویزیون تماشا میکنند نیز ثابت شدهاست. تحقیقات در مورد بازی کردن نشان می دهد که چقدر میتواند بر رشد کودکان تاثیر بگذارد. تحقیقات نشان میدهد: کودکانی که پدرانشان با آنها بازی میکنند از لحاظ توانایی تخیل و ادراک نسبت به سایر کودکان در سطح بالاتری هستند. کودکانی که مادرانشان با آنها بازی میکنند احساس دلبستگی و امنیت بیشتری نسبت به مادرانشان دارند و رشد بهتری دارند تا کودکانی که مادرانشان با آنها بازی نمیکنند کودکانی که با والدینشان بازی کردهاند نسبت به سایر کودکان در فعالیتهای بیشتری شرکت میکنند، روابط خوبی در مدارس دارند،از بهداشت روانی مناسب و روابط دوستانه قویتر و صمیمیت بیشتری نسبت به خانواده برخوردارند. بازی کردن چه فوایدی برای والدین دارد والدین از بازی کردن کودکان چه سودی می برند؟ ما اشخاصی هستیم که نیازهای بزرگسالانی که هیچ وقتی برای بازی کردن ندارند را جایگزین نیازهای کودکان می کنیم. در واقع لذت بردن از بازی کار مشکلی است. بعضی از والدین فکر میکنند که بازی کردن هیچ جذابیتی ندارد. لباس های مبدل، عروسکها، شمشیربازی، حیوانات خانگی، روی ترامپولین پریدن ممکن است برای شما هیچ جدابیتی نداشته باشد. والدینی که با کودکان خود بازی میکنند، عرت نفس بیشتری پیدا میکنند و مهمتر از آن اینکه در روابط خود رضایت بیشتری دارند. این موضوع هم در بازی کردن با کودکان و هم با بازی کردن با بزرگسالان دیگر بویژه همسران صدق میکند. بازی کودکانه فقط برای بچه ها نیست از دوران نوزادی تا سنین بالاتر، بازی کردن با سلامت بیشتر مرتبط بوده است. بازی کردن کودکان را بهتر و شادتر می کند و والدین را خرسندتر میکند. منبع:
http://www.shidshad.com