سلام
بالاخره روزی رسید که منم بیام و خاطره زایمان دومم را بنویسم چقدر دلم می خواست و الان چقدر خوشحالم
ساعت 8 و نیم با شوهرم رفتم بیمارستان کارهارو انجام دادم ومنتظر شدیم تا خواهرم بیاد
بعدش همراه با خواهرم رفتیم بخش تا ساعت 1 که صدام کردن رفتم پایین زایشگاه
خیلی خسته شدم بودم و بی حوصله درد مداومی هم که این 6 ماه اخر داشتم هم دیگه غیر قابل تحمل بود
رفتیم داخل زایشگاه و باز هم انتظار تا اینکه صدا زدن مریضهای دکتر خودم که شکم دوم هستند بنا بر نسخه دکتر بایستی سوند بزنند
منم که سر دختر اولم سوند زده بودم اصلا دردی احساس نکرده بودم با خیال راحت و خجسته رفتم خوابیدم روی تخت
پرستار اومدم و با اولین تماس سوند با وسط پام نعره من رفت هوا
واقعا و بی نهایت درد داشت.....جوری که التماس می کردم نمی خوام وموهامو می کشیدم اما اون بنده خداها هم چاره ای نداشتند
6 ماه اخر بارداری وسط پام یا همون وازنم حسابی ورم کرده بود به طوریکه این اخریا اگر دست روش می ذاشتی کلا انگشتاهات بسته نمی شد اینقدر ورم داشت
یعنی ماه های اخر نیم تونستم برم دستشویی چون با تماس اب به واژنم درد می گرفت و انقباض می گرفتم
حالا واسه همین عضو می خواستند سوند هم بزنند
خلاصه وقتی شکنجه تموم شد تازه بهم گفتند پاشو راه برو چون مریض تخت برگشته بود اما مگه یشد؟
چون از زور درد خودمو منقبض کرده بود بودم پهلوهام گرفته بود و نمی تونستم حرکت کنم
از طرفی تا حرکت می کردم سوند هم تکون می خورد یهو سوزشی خیلی بدی بدنم را می گرفت
خلاصه با کی گریه و ناراحتی بلند شدم
این شد اولین برخورد من با درد
بعدش هم رفتم اتاق عمل..با اینکه لحظه ای اخر مردد شده بود از متخصص بیهوشی خواستم اسپاینال بشم که اون هم گگفت با توجه به اضافه وزنم تصمیم خوبیه
اما وقتی بی حس شدم یهو وهم و ترس منو گرفت اخه هیچجوری نمی تونستم از سینه به پایینم را حس کنم
خلاصه توی فکر فلجی و ترس و اینها بودم که دیدم دکتر و متخصص بیهوشی گفتند ماشالله چه کیسه ابی...بازم نفهمیدم
تا اینکه دکتر گفت وای خدا چقدر خوشگله که فهمیدم بله دخترم به دنیا اومد
گذاشتنش توی پتو و اوردنش کنارم
قربونش برم
قروبن صداش برم
فداش بشم دردش تو جونم
خلاصه پرسنل اتاق عمل کلی به من و قروبن صدقه هام خندیدنو و بچه را بردن منم بعد از 20 دقیقه اومدم بیرون
توی ریکاوری لرز بدی داشتم..که با دارو کنترل شد وقتی هم کم کم بی حسی از بین رفت شکنجه دوم که همون فشار شکم بود شروع شد
هرچقدر از دردش بگم کم گفتم خیلی خیلی خیلی بدبود
رفتم بالا و خواهرم اومد پیشم و دختر خوشگلم را هم اوردن
بالاخره روزی رسید که منم بیام و خاطره زایمان دومم را بنویسم چقدر دلم می خواست و الان چقدر خوشحالم
ساعت 8 و نیم با شوهرم رفتم بیمارستان کارهارو انجام دادم ومنتظر شدیم تا خواهرم بیاد
بعدش همراه با خواهرم رفتیم بخش تا ساعت 1 که صدام کردن رفتم پایین زایشگاه
خیلی خسته شدم بودم و بی حوصله درد مداومی هم که این 6 ماه اخر داشتم هم دیگه غیر قابل تحمل بود
رفتیم داخل زایشگاه و باز هم انتظار تا اینکه صدا زدن مریضهای دکتر خودم که شکم دوم هستند بنا بر نسخه دکتر بایستی سوند بزنند
منم که سر دختر اولم سوند زده بودم اصلا دردی احساس نکرده بودم با خیال راحت و خجسته رفتم خوابیدم روی تخت
پرستار اومدم و با اولین تماس سوند با وسط پام نعره من رفت هوا
واقعا و بی نهایت درد داشت.....جوری که التماس می کردم نمی خوام وموهامو می کشیدم اما اون بنده خداها هم چاره ای نداشتند
6 ماه اخر بارداری وسط پام یا همون وازنم حسابی ورم کرده بود به طوریکه این اخریا اگر دست روش می ذاشتی کلا انگشتاهات بسته نمی شد اینقدر ورم داشت
یعنی ماه های اخر نیم تونستم برم دستشویی چون با تماس اب به واژنم درد می گرفت و انقباض می گرفتم
حالا واسه همین عضو می خواستند سوند هم بزنند
خلاصه وقتی شکنجه تموم شد تازه بهم گفتند پاشو راه برو چون مریض تخت برگشته بود اما مگه یشد؟
چون از زور درد خودمو منقبض کرده بود بودم پهلوهام گرفته بود و نمی تونستم حرکت کنم
از طرفی تا حرکت می کردم سوند هم تکون می خورد یهو سوزشی خیلی بدی بدنم را می گرفت
خلاصه با کی گریه و ناراحتی بلند شدم
این شد اولین برخورد من با درد
بعدش هم رفتم اتاق عمل..با اینکه لحظه ای اخر مردد شده بود از متخصص بیهوشی خواستم اسپاینال بشم که اون هم گگفت با توجه به اضافه وزنم تصمیم خوبیه
اما وقتی بی حس شدم یهو وهم و ترس منو گرفت اخه هیچجوری نمی تونستم از سینه به پایینم را حس کنم
خلاصه توی فکر فلجی و ترس و اینها بودم که دیدم دکتر و متخصص بیهوشی گفتند ماشالله چه کیسه ابی...بازم نفهمیدم
تا اینکه دکتر گفت وای خدا چقدر خوشگله که فهمیدم بله دخترم به دنیا اومد
گذاشتنش توی پتو و اوردنش کنارم
قربونش برم
قروبن صداش برم
فداش بشم دردش تو جونم
خلاصه پرسنل اتاق عمل کلی به من و قروبن صدقه هام خندیدنو و بچه را بردن منم بعد از 20 دقیقه اومدم بیرون
توی ریکاوری لرز بدی داشتم..که با دارو کنترل شد وقتی هم کم کم بی حسی از بین رفت شکنجه دوم که همون فشار شکم بود شروع شد
هرچقدر از دردش بگم کم گفتم خیلی خیلی خیلی بدبود
رفتم بالا و خواهرم اومد پیشم و دختر خوشگلم را هم اوردن
