فافای گلم...
نمیدونم چرا وقتی ازت خبری نبود حس میکردم داری با خوشی و شادی زندگی میکنی
چند بار باهات حرف زدم، ولی هیچوقت گلایه ای نداشتی
به این قدرت و استقامتت احسنت میگم
با تمام مشکلاتی که داری، داری زندگی رو با قدرت ادامه میدی و دنبال تامین آرامش پسرت هستی
شاید مادر بودن یعنی همین که من از درکش بی نصیبم
برات بهترین آرزو ها رو دارم
مطمئن باش امیر علی قدر این زحماتت رو میدونه و در آینده ی نه چندان دور، مرد زندگیت میشه
میبوسمت گلم...
هیچکس نمی داند چگونه میمیرد؛ اما من می دانم بدون هردویتان همان روز می میـــــرم....