******** پرستار و مربی پرورش و شکوفایی استعدادهای کودک هستم********

34 ساله و متاهل. دارنده گواهینامه آموزش به روش مونته سوری دارای مدرک مربیگری پیشرفته کودک ، مورد تایید سازمان بهزیستی درزمینه های: «روانشناسی رشد» اصول تعلیم و تربیت پیش از دبستان» «آموزش مفاهیم دینی و قرآن» «آموزش مفاهیم علوم ریاضی» «روانشناسی بازی و اسباب بازی» «آشنایی با نقاشی و کاردستی کودکان» «مهارتهای زندگی و قصه گویی» «نمایش خلاق»، «حقوق کودک» «کمکهای اولیه (بهداشت کودک)» «مهارت در تغذیه کودک نوپا و بدغذا» سابقه کار: پرورش کودک به صورت حرفه ای به مدت 3 سال برای پرورش کودک از ساعت 8صبح تا 4 بعدازظهر و یا بصورت ساعتی با حضور یا بدون حضور مادر آماده کارهستم (تغییرساعات توافقی) ******لطفا جهت آموزش خصوصی و نگهداری کودک تماس بگیرید.******** تماس از ساعت 14 الی 20 امکان حضور در مناطق مختلف کرج و مهرشهر را هم دارم. **** شاد باشید ****

کودکان می آموزند که از خود، از دیگران و از محیط زیست مراقبت کنند. نظم از درون آزادی زاده می شود. اجازه دهید که کودکان بنا بر طبیعت واقعی خویش، آزادانه رشد کنند. مونته سوری آموزگار بزرگ کودکان

ساختارهای شخصیت کودک قبل از دوران دبستان شکل می گیرد و این ساختار بدون شک بر رفتار، نگرشها، ارتباط او با خود و دیگران بر سرنوشت تحصیل و زندگی بزرگسالی او تأثیر عمده ای خواهد داشت. مراحل رشد کودکان شامل مراحل حساس و بحرانی است که در عمل، در هر دوره ، با کودک متفاوتی روبرو هستیم ودر آموزش باید به این مراحل و ویژگی های هر دوره توجه نمود. این مراحل عبارتند از : ۱- مرحله از تولد تا هفت سالگی2- هفت تا دوازده سالگی 3- دوازده تا هیجده سالگی از تولد تا هفت سالگی که در این مرحله به ترتیب ، مراحل تاکید بر نظم،پرداختن به جزئیات ،بکار گیری دستها،راه رفتن،فراگیری زبان،و... دیده میشود. مونته سوری در بیان شرایط این مرحله می گوید:«همه این فراگیری ها خودبخودی است و بدون معلم انجام می شوند و در سنین تا قبل از هفت سالگی انجام میشود و وقتی که کودک همه کارها را به تنهایی انجام داده است ،ما تازه آن موقع او را به مدرسه می فرستیم و به عنوان یک کار بزرگ سعی میکنیم به او الفبا بیاموزیم ! »همچنین ما گستاخی را به حدی میرسانیم که تمام توجهمان را روی عیوب و کاستی های کودک متمرکز می کنیم که در مقابل تواناییهای او بسیار ناچیزند. همچنین وی ذهن کودک را به شبکه تار عنکبوتی تشبیه نموده که در پی شکار لحظه ها و درک پدیده ها دام گسترده است.،بر حسب اینکه محیط زندگی کودک دارای تمدنی ساده یا پیچیده باشد، تار ذهنی او کوچک تر یا بزرگتر خواهد بود و به او امکان رسیدن به هدفهای کمتر یا بیشتروبزرگتر را می دهد و لذا برغنی سازی محیط تاکید می نماید. عملا ،این مرحله ،فعالیتهای موسوم به « مهارتهای زندگی روزمره » را شامل می شود،و با کنار زدن حدو حدود طفولیت ، رو به سوی استقلال و خودکفایی میرود. لذا در این مرحله آموزشهای آزادانه و لذت بخش بر پایه بردباری ،دقت و تکرار اهمیت فراوانی دارند.

آزاد گذاشتن کودک برای بازی و سرگرمی ؟؟؟؟ چرا کودک را تا 7 سالگی باید آزاد گذاشت؟ ؟؟ هفت سال ابتدایی که سن خوشی و بازی کودک است، از زمان تولد شروع می شود. فرزند در اوان کودکی هنوز دنیای خود را نمی شناسد و به طور کامل با آن در ارتباط نیست. او نمی تواند کارهای شخصی خود را انجام دهد و از این جهت به سن رفع نیازها هم تعبیر می شود. روان شناسان به دوره تولد تا 2 سالگی، سن حسی ـ حرکتی می گویند. از دو سالگی جست وخیز کودک اوج می گیرد و تمایل او به بازی ها بیشتر می شود. او در این سن، از تمرکز طولانی در مسائل گریزان است و فوق العاده به دنبال تنوع طلبی و آزادی خواهی است. از دو تا سه سالگی، ارتباط کامل تری با محیط پیرامون خود پیدا می کند و کم کم قدرت تشخیص در او نمایان می شود، ولی همچنان از تصمیم گیری عاجز و به والدین متکی است. در این دوران منابع شناختی کودک به صورت کامل رشد نیافته تا درک درستی از قوانین داشته باشد و بتواند از آن پیروی کند، به هیمن دلیل گفته می‌شود در این هفت سال باید کودک را آزاد گذاشت تا به بازی و تفریح مشغول شود تا از طریق تعامل کودک با محیط اطراف، قوای شناختی کودک رشد پیدا کند. از دو سالگی به بعد حرکت های کودک کم کم بیشتر می شود و میل به بازی همراه با کنجکاوی در او شدت می گیرد. بازی به عنوان عاملی مهم جهت رشد کودک مطرح است. در حقیقت، بازی تفکر و زندگی اوست. اصل آزاد گذاشتن کودک برای بازی، هم در آموزه‌های تربیتی اسلام و هم در دیدگاه‌های روان‌شناسی پذیرفته شده است. ولی آزادی نباید به معنای بی‌بند و باری تلقی شود. منظور از آزاد گذاشتن و رها کردن کودک، تنها در مسیرهای طولانی پیاده‌روی و گردش‌ها خلاصه نمی‌شود، بلکه هر کاری که به نظر کودک لذت بخش آید، نوعی آزاد بودن معنا می‌دهد. دخالت‌های بی‌جا و غیرمنطقی در دنیای رؤیایی و شیرین بازی کودک و تحمیل نوعی بازی و اسباب‌بازی خاص به کودک باعث می‌شود که او در فردایی نه چندان دور، خود را فردی فاقد اعتماد به نفس، وابسته به دیگران، سرافکنده و ناکار آمد ببیند.

کودکان تنها نیازمند تغذیه جسمانی نیستند و به دیگر نیازهای کودک نیز باید توجه داشت. وقتی کودکان از حضور اطرافیانشان احساس ایمنی و اطمینان می کنند می توانند به خودشان و دیگران اعتماد کنند آنان احساس می کنند که کسی مراقبشان است وبه این خاطر که مواظبشان هستند احساس شایستگی می کنند. اطمینان به زندگی به آنان کمک می کند که آینده را با دلگرمی و جرات پیش بینی کنند، بنابراین آنان می توانند آرامش داشته باشند و خود را در جریان تجربه های تازه قرار دهند. حس امنیت از بدو تولد کودک توسط پدر و مادر باید ایجاد شود و بعد در صورت لزوم توسط پرستار حس امنیت تثبیت شود. هنگام گریه نوازش کردن او، یا دادن شیر، خواباندن و یا خشک کردن جای کودک به کودک ما می اموزد که کسی یا کسانی هستند که به او توجه دارند و او می تواند به محیط اطراف و اشخاص پیرامون خود اعتماد کند. برطرف کردن نیازهای یک کودک شیرخوار همراه با دادن آرامش و محبت می تواند اولین گام تربیتی برای ایجاد حس اعتماد در کودک ما باشد. کودکی که مورد بی مهری واقع شود و مراقبت و توجه بزرگسالان به خصوص مادر را به هر دلیلی دریافت نکند و در برطرف کردن نیازهای اولیه خود با تاخیر و بی مبالاتی مواجه شود، ریسک بالایی برای دچار شدن به هراس از اطرافیان و عدم برقراری یک رابطه سالم و سرشار از اعتماد دارد. این کودک بسیار شکننده و آسیب پذیر در مراحل بعدی ظاهر خواهد شد و باید توجه داشت که بنیاد و پایه های سلامت روانی کودک از همین نخستین ساعات شروع و در نخستین سال زندگی او ادامه میابد.

وقتی از آموزش نوزاد و کودک صحبت می شود منظور آموزش مستقیم و یا آموزش یک مهارت خاص نیست. بلکه آموزش زندگی کردن حرکت کردن درست دیدن و آموزش مهارتهای اولیه زندگی با روش صحیح است که نه تنها مانعی برای آزادی عمل کودک نیست بلکه به اعتماد به نفس و خودباوری او توجه ویژه میشود و کمک میشود که کودک درک صحیحی از محیط زندگی و اعمال خود داشته باشد.

برای اطلاعات بهتر می توانید به این لینک هم سربزنید http://www.ninisite.com/discussion/thread.asp?threadID=1052541