هر کس بچه بغلی داشته به دادم برسه...بریدم دیگه

ولی آنیتا جان به مرور بهترمیشه. بچه ها در 2 مرحله اضطراب جدایی رو تجربه میکنن. باید این دوره رو تحمل کنی . یه بارم حدود 1سال و نیمگی همینجور میشن. باید بچه رو مطمئن کنی که همیشه در کنارش هستی. وقتی مطمئن شد کمتر اذیتت میکنه. پسر من که تعجب همگان رو برانگیخته!!!!!! توی این قضیه مدال میاره!!!

تازه پسر من علاوه بر اینکه روزا همش بهم چسبیده بود شبا هم تا صب یه ریز شیر میخواست.. 1 ساعت یه بار بیدار میشد. نه روز داشتم نه شب.. عجیبه از اون دوران جون به در بردم

به نظر من بشین کنارش . اونم یا باتو بازی میکنه هر وقت هم خسته شد با اسباب بازی هاش. پسر منم یک سالش تموم شده همش باید پیشش باشم. خونه ما هم جنگله نگران نباش. مامانم میگه:قدیما میگفتن دو سال بچه داری دو سال بعدش زندگی و خونه داری

راستش من خودم عشقمه بچمو بغل کنم منتها از اول هزار جور درد داشتم و نمیتونستم وقتی میخواستم بغلش کنم میشستم روی زمین و یا میزارمش روی تخت کنارم و خوابیده بغلش میکنم کلی ماچش میکنم شاید در روز ده بار اینکارو بکنم ولی وقتی خودش میگه بغلم کن میشینم زمین و اونم پشیمون میشه..وقتی خودت حال داری همش اینکارو بکن تا بچه احساس امنیت کنه و سایر وقتها هم مثل من وقتی میگه بغلم کن بشین زمین یا دراز بکش کنارش... به نظر من گاهی وقتا بچه ها میخوان بغلشون کنیم چون میخوان از بالا نگاه کننن مثل بزرگتر ها وقتی ببینه میشینی دیگه بیخیال میشه ولی برای عشق و محبت کم نزار که اضطراب جدایی نگیره